Genua. Włoskie lato

Mary i Kelly jadą ze swoją matką samochodem. Mary dla zabawy zakrywa Marianne oczy i samochód wypada z trasy. Kobieta ginie. Pięć miesięcy później dziewczynki razem ze swoim ojcem, Joe, wyjeżdżają na wakacje do Genui. Wszyscy troje, choć każde na swój sposób, nie mogą sobie poradzić z utratą bliskiej osoby.

Michael Winterbottom nakręcił może nieco konwencjonalne, choć ujmujące intymnym tonem studium żałoby. Mamy tu trzy różne osoby, więc i trzy warianty jej przeżywania, trzy oddzielne historie, które spotkają się dopiero w finale. Z pozoru nieadekwatne tło słonecznej włoskiej metropolii w istocie oddaje stan emocjonalny bohaterów, którzy nie dopuszczają do siebie smutnej prawdy, że coś bezpowrotnie minęło. Film Winterbottoma stanowi odległe, ale jednak czytelne odniesienie do słynnego Nie oglądaj się teraz Nicolasa Roega.

Ania Lechowicz