Wycieńczeni

Gogal (Exhausted) nazwany przez jednego z krytyków horrorem transgresyjnym, jest filmem o wysmakowanej formie wizualnej, nakręconym na pokrytej zanieczyszczeniami, ziarnistej kliszy 8mm. Kim Gok, do tej pory zajmujący się głównie tematami politycznymi, w tym pierwszym samodzielnie wyreżyserowanym filmie (wcześniejsze powstawały w tandemie z bratem reżysera, Kim Sunem) skupił się na transgresyjnym wymiarze relacji międzyludzkich. Film otwiera scena "pojmania" kobiety przez mężczyznę, na bezkresnym, pełnym błota polu nieopodal fabryki. Kobieta jest wykorzystywaną prostytutką, mężczyzna jej opiekunem i alfonsem. Opowieść rozwijająca się w na swój sposób pięknych, postindustrialnych przestrzeniach pełnych błota, brudu i dymiących fabryk, wymaga od widza zmiany nawyków interpretacyjnych. Reżyser stworzył harmonijny pod względem rozkładu sił i kompozycji obraz, który trudno oceniać w prostych kategoriach moralnych czy estetycznych. Wplecione w fabułę mocne sceny pornografii i skrajnej przemocy, ironicznie stawiają pytanie o konsekwencje zniewolenia umysłu przez reprezentację ciała i przesuwanie znaków wartości między tym, co piękne a odrażające. Jednocześnie, badając granice dzieła filmowego jako drogi do wyzwolenia od pierwotnych iluzji i dychotomii, reżyser doprowadza opowieść do skrajnego i nieuchronnego wyczerpania formy filmowej.

Agnieszka Zając