Timecode
Los Angeles, studio produkcyjne. Kobieta odchodzi od swojej partnerki, reżyser ma problemy z żoną i kochanką, gdzieś odbywa się terapia, a gdzie indziej casting. Namiętności prawdziwe i te filmowe podane są w splatających się, równoległych wątkach na ekranie podzielonym na cztery części. Dramaturgicznym wspólnym mianownikiem jest trzęsienie ziemi, obecne we wszystkich historiach.
Timecode to jedno z pierwszych tak odważnych i pełnowymiarowych zastosowań poliwizji w hollywoodzkim kinie fabularnym z prawdziwymi gwiazdami. Medium prowadzącym percepcję widza jest dźwięk, biegnący na czterech ścieżkach, które reżyser odpowiednio podgłaśnia i ścisza. Na tym nie koniec restrykcji - mamy tu również do czynienia z rzeczywistym czasem akcji, wirtuozersko rozegranym w montażu równoległym i wertykalnym.
Pierwszy odbiór tego filmu może przypominać nieco… rodeo na czterech bykach jednocześnie. Dopiero potem przychodzi pytanie: po co? Figgis, oczywiście czerpiąc radość z eksperymentowania, wypowiada się na temat tego, jak powinien tak naprawdę wyglądać realizm w kinie.
Jan Topolski
Mike Figgis urodził się w Carlisle w Wielkiej Brytanii w 1948 r., ale dzieciństwo spędził w Nairobi w Kenii. Po powrocie włączył się w życie londyńskiej bohemy, studiował reżyserię, grał na trąbce i występował z grupą Gas Board oraz teatrem The People Show. Debiutował w telewizji w 1984 r., a w kinie - w 1988 r. Tworzy kino autorskie - pisze scenariusze i muzykę, jest aktorem, reżyserem i producentem. Sławę przyniosły mu thrillery Burzliwy poniedziałek i Wydział wewnętrzny, a zwłaszcza nominowany do Oscara melodramat Zostawić Las Vegas. W 1999 r. nakręcił wieloekranową Namiętność Panny Julii wg Strindberga. W tej samej poetyce zrealizował kolejne filmy, m.in. Timecode i Hotel. Ostatnio fascynuje się improwizacją i pracą kolektywną.
Wybrana filmografia:
1988 Burzliwy poniedziałek / Stormy Monday
1990 Wydział wewnętrzny / Internal Affairs
1995 Zostawić Las Vegas / Leaving Las Vegas
1999 Namiętność Panny Julii / Miss Julie
2000 Timecode