Sindbad
Pierwszy z dwóch pełnometrażowych filmów Zoltana Huszárika - jednego z wielkich poetów europejskiego kina. W Sindbadzie, wyrafinowanej plastycznie i narracyjnie adaptacji powieści Gyuli Krúdy'ego, Huszárik opowiedział historię mężczyzny, który z melancholijną refleksyjnością oddawał się czerpaniu przyjemności z życia - ale nie w imię hedonizmu, lecz w imię zachwytu nad kruchością i ulotnością ludzkiej egzystencji. Tytułowy bohater, jak Sindbad, żeglował od jednej kochanki do drugiej, jako esteta smakował dzieła sztuki, jako arystokrata o wrażliwym podniebieniu próbował najwyśmienitszych potraw i trunków. Huszárik stworzył urokliwą wersję W poszukiwaniu straconego czasu, mieszając porządki czasowe, utrudniając lokalizację filmowego narratora, ale przede wszystkim ukazując, jak ulotne jest nasze życie i jak nietrwałe są uczucia, powodowani którymi wieczorem chcemy odebrać sobie życie, a nad ranem na wspomnienie których tylko lekko wzdychamy. Huszárik odtworzył pejzaż Węgier przed epoką komunizmu, podkreślił piękno tego świata, ale też trawiącą go dekadencję, narastającą melancholię i lęk przed rychłym końcem. Z nastrojem nostalgii i rezygnacji korespondowała tu epizodyczna narracja filmu, zbudowanego ze scen czasem urokliwie ironicznych, innym razem pełnych zadumy i refleksji.
Rafał Syska
Zoltán Huszárik
Urodzony w 1931 r. w Domony, zmarł w Budapeszcie w 1981 r. Węgierski reżyser i scenarzysta. Przerwał studia na wydziale reżyserii Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Budapeszcie, imał się różnych zawodów, w końcu został współtwórcą eksperymentalnego Studia Filmowego im. Béli Bálazsa, gdzie zrealizował swoje pierwsze filmy krótkometrażowe. Niezwykle utalentowany, jak żaden inny reżyser węgierski posiadł umiejętność oddawania melancholijnej atmosfery, tworząc subtelne i bogate w symbole, kameralne filmy-eseje. Eksponował w nich temat upływu czasu, starzenia się, poczucia kruchości i ulotności egzystencji. Sławę zdobył legendarną adaptacją modernistycznej powieści Gyuli Krúdy'ego Sindbad (1971). Zrealizował zaledwie dwa filmy pełnometrażowe i kilka krótkometrażowych, ale został obwołany jednym z najwybitniejszych przedstawicieli kina autorskiego, ogniskując swe zainteresowania wokół tematu śmierci i przemijania. Był bohaterem retrospektywy podczas 6. edycji ENH.
Filmografia:
1963 Groteska / Groteszk / (kr.m. / short)
1965 Elegia / Elégia / (kr.m. / short)
1969 Amerigo Tot (kr.m. / short)
1969 Capriccio (kr.m. / short)
1971 Sindbad / Szindbád / Sinbad
1971 Szacunek dla starych kobiet / Tisztelet az öregasszonyoknak / (kr.m. / short)
1976 Według uznania / A piacere / As You Like It (kr.m. / short)
1980 Csontváry