Podróż czerwonego balonika

Główna bohaterka Suzanne (zapadająca w pamięć, w dużej mierze improwizowana rola Juliette Binoche) próbuje godzić niemożliwe - pracuje, wychowuje kilkuletniego Simona (mąż pisarz wyjechał i nie zamierza chyba prędko wrócić), planuje studia starszej córki, układa grafik dla nowej opiekunki z Chin, użera się z dawnym przyjacielem, który nie płaci jej czynszu za wynajmowane mieszkanie. Ciągle gdzieś biegnie, zamaszystym ruchem zrzuca kurtkę, ale też nagle potrafi się zatrzymać i zamyślić.

Można zobaczyć w Podróży film o oswajaniu obcego świata - przez kilkuletniego chłopca, Chinkę mieszkającą w centrum Francji, wreszcie kobietę coraz bardziej zdającą sobie sprawę, że może liczyć wyłącznie na siebie. Każda z tych perspektyw jest uprawniona i niepełna, ale każda też prowadzi do tego samego zachwytu nad magią kina. Bo właśnie dzięki niej ta prosta przecież historia przybiera na naszych oczach kształt czystej, filmowej poezji.

Paweł T. Felis, Gazeta Wyborcza