Funny Games

Fikcję jako rzeczywistość oferuje jeden z młodych psychotycznych bohaterów austriackiego moralisty Michaela Hanekego, w jego sięgającej trzewi medytacji nad przemocą i mediami. To co widzisz na ekranie, jest tym, co widzisz dosłownie. To główna zasada kryjąca się za filmem Hanekego, i choć teza wydaje się trudna do udowodnienia, reżyserowi udaje się stworzyć niepokojąco dobrą ilustrację, mogącą rywalizować w zakresie podnoszonych tematów i siły wstrząsu z filmem Rémy'ego Belvaux Człowiek pogryzł psa. Rodzina z wyższej klasy średniej przyjeżdża do domku nad jeziorem, by spędzić tam letnie wakacje. Gdy Georg z synem wodują łódkę, krępy młody człowiek - Peter - puka do ich drzwi, twierdząc, że jest przyjacielem sąsiadów. Czy mógłby pożyczyć kilka jajek?

Funny Games to iskra zapalna dla zażartych dyskusji, film pełen upiornych obrazów i sytuacji, zagranych przez doskonale obsadzonych aktorów, którzy podążąją w strumieniu gęstej historii od jednego, do drugiego koszmarnego zdarzenia. To niewygodne, niepokojące i całkowicie prowokacyjne spojrzenie na globalną kulturę medialnej przemocy, która nie tylko przyciąga nieszczęsnych widzów, ale też zmusza ich ostatecznie do akceptacji, czy im się to podoba czy nie.

Marc Savlov, The Austine Chronicle