Argentyńczyk Lisandro Alonso płynnie przemieszcza się pomiędzy kilkoma epokami, gatunkami i konwencjami. Czarno-biały western (z Chiarą Mastroianni i Viggo Mortensenem w obsadzie), przypominający Miasteczko Twin Peaks lub najnowszy sezon Detektywa,skąpany w czerwono-niebieskich światłach radiowozu współczesny kryminał, którego akcja rozgrywa się w rezerwacie Indian w Dakocie, i wreszcie zanurzona w latach 70. przypowieść o winie, karze i gorączce złota w amazońskiej dżungli. Eureka skupia się na kwestii reprezentacji. Jej bohaterowie, rdzenni mieszkańcy obu Ameryk, zamknięci są w narzuconych im ramach, a ucieczką przed przesądzonym przez kolonizację (także artystyczną) losem jest nieustanny ruch, przemieszczenie w stronę tego, co nieuchwytne, radykalna przemiana. Tym procesom podlega także sam film, który nie przywiązując się do żadnej narracji, uwalnia od ich kategoryczności zarówno bohaterów, jak i widzów. To, co łączy wszystkie „części” Eureki, to hipnotyczny rytm, gęstość i uroda obrazów.
Jeden z najciekawszych argentyńskich reżyserów ostatnich dekad, przedstawiciel naturalizmu poetyckiego. Urodził się w Buenos Aires w 1975 roku, studiował na tamtejszym Universidad del Cine (FUC), gdzie wyreżyserował z Catrielem Vildosolą swój pierwszy krótki metraż Dos en la vereda (1995). Po studiach pracował na planach filmowych krótkich i długich metraży jako asystent dźwiękowca. Następnie wrócił do reżyserii i w 2001 roku nakręcił swój pełnometrażowy debiut La libertad, który znalazł się w programie MFF w Cannes (Un Certain Regard). Jego kolejne filmy Los muertos (2004) i Fantasma (2006) również były pokazywane w Cannes (Quinzaine des Réalisateurs). W 2003 roku założył własną firmę producencką 4L. Był gościem MFF Nowe Horyzonty w 2006 roku.
2001 La libertad
2004 Los muertos
2006 Fantasma
2008 Liverpool
2014 Jauja