Antonin, dandys, hedonista i drobny krętacz, mógłby być niezłym pisarzem. Jednak jego oratorski talent służy mu częściej do ratowania się z opałów i udowadniania niewinności w ewidentnie przegranych sprawach. Jego potyczki słowne z pięcioma kobietami – żoną, siostrą, oszukaną kochanką, potencjalną kochanką i urzędniczką podatkową – stanowią ramę tego osobliwego projektu stworzonego podczas pandemii. Mimo że aktorzy stosują się do zasad higieny społecznej i podczas wszystkich scen zachowują kilkumetrowy dystans, to postaci, które grają, z szeroko rozumianą higieną czy szacunkiem mają kłopoty. Na wielu poziomach filmu obecne jest napięcie między współczesnością a bardzo umownie definiowanymi czasami historycznymi. Wszystkie dialogi wypowiadane są ze sztuczną, teatralną manierą, ale tematy rozmów są już na wskroś współczesne i powracają w nich atrybuty naszych czasów, takie jak Facebook, McDonald czy samochody. Połączenie koturnowego aktorstwa i błyskotliwych dialogów przepełnionych ostrym poczuciem humoru daje komicznie absurdalny efekt.
Kanadyjczyk, rocznik 1973. Uczył się w Collège Ahuntsic w Montrealu. Przez pewien czas pracował jako krytyk filmowy w radiu i magazynie „ici”. Po serii krótkometrażówek wyreżyserował swój debiut, Les états nordiques, za który zdobył Złotego Lamparta na festiwalu w Locarno. Wiele jego filmów było pokazywanych w trakcie Nowych Horyzontów, w tym Vic+Flo zobaczyły niedźwiedzia, Boris bez Béatrice i Gładka skóra.
2005 Les États Nordiques / Drifting States
2008 Ona chce chaosu / Elle veut le chaos / All That She Wants
2009 Wraki / Carcasses (doc.)
2013 Vic+Flo zobaczyły niedźwiedzia / Vic+Flo ont vu un ours / Vic+Flo Saw a Bear
2016 Boris bez Béatrice / Boris Without Beatrice / Boris sans Béatrice
2017 Gładka skóra / Ta peau si lisse / A Skin So Soft (doc.)