Palce w głowie

Chris, pracownik piekarni, zostaje zwolniony za spóźnienia. Pomimo utraty posady nie ma zamiaru wyprowadzić się z mieszkania służbowego. Zajmuje je nielegalnie wraz z grupą znajomych. Pojawiają się kolejni lokatorzy – Szwedka Liv, mechanik samochodowy Léon i Rosette, dziewczyna z piekarni. Film stanowi przenikliwe studium młodego pokolenia Francuzów w okresie po wydarzeniach majowych '68 roku.

Ariel Schweitzer

Pierwszy wielki sukces reżyserski Jacques’a Doillona – mistrza kina afabularnego, chętnie biorącego na warsztat temat młodości. W życiu dwóch chłopaków, Chrisa i Léona, przypadkowo pojawia się urocza Szwedka, która tymczasowo przebywa we Francji. Wspólnie z dziewczyną Chrisa, Rosette, bohaterowie zaczynają wspólnie mieszkać, zmagając się z widmem eksmisji. Zawieszeni między beztroską a koniecznością wzięcia odpowiedzialności za swoje decyzje, wspólnie konfrontują się z problemami dorosłego życia i eksperymentują z uczuciami. Nakręcone w ostatnich miesiącach rządów Georges’a Pompidou Palce w głowie weszły na ekrany rodzimych kin, gdy u władzy był już Giscard d’Estaing. Kameralny i rozgadany film Doillona wpisywał się w atmosferę obyczajowych i politycznych przemian, świetnie oddając niepewność i frustrację, których doświadczało młode pokolenie lat 70.

Magdalena Bartczak