India Song

Historia miłosna rozgrywająca się w latach 30. w środowisku francuskiej dyplomacji wiodącej osamotnione życie w kolonii w Azji Południowo-Wschodniej. Ten poetycki i pełen mocy film zawiera wyraźne wpływy literackie. Dzięki niemu pisarka Marguerite Duras dołączyła do grona najbardziej oryginalnych twórców kina. Film jest jednym z arcydzieł francuskiej kinematografii lat 70. W innowacyjny sposób wykorzystuje ścieżkę dźwiękową i rzuca wyzwanie kwestii percepcji czasu.

Ariel Schweitzer

Scenarzystka nowofalowego arcydzieła Hiroszima, moja miłość była mistrzynią kina pamięci. Do swojej twórczości konsekwentnie wprowadzała myśl hiszpańskiego dramatopisarza Ramóna Maríi del Valle-Inclána: Rzeczy nie są takimi, jakimi je widzimy, lecz jakimi je sobie przypominamy. Podobnie jest w India Song – nastrojowej wędrówce przez wspomnienie o świecie, który już nie istnieje. Filmowy poemat przenosi widza w świat jazzu, nieskazitelnych smokingów, olśniewających sukni balowych oraz secesyjnych wnętrz. Przez tę zaklętą w pamięci przestrzeń powoli płynie kamera Bruno Nuyttena, która zatrzymuje się na ścianach wytwornego salonu francuskiej ambasady w Kalkucie, figurach tańczących kochanków i krajobrazach znad Gangesu. Tym statycznym obrazom towarzyszy głos narratorki oraz powracająca niczym refren partytura Carlosa D’Alessio, nadająca moc płynącym słowom.

Magdalena Bartczak