Ta nienazywalna miotełka (Epos o Gilgameszu)

Pełen tytuł filmu brzmi Pioseneczki naczelnika Hunar Louse albo ta nienazywalna miotełka – w dużej mierze zamaskowany skrót Eposu o Gilgameszu, Tableau II. W jednym z epizodów Eposu Gilgamesz stara się pojmać Enkidu, „dzikiego człowieka stepów o nadludzkiej sile”. W końcu wciąga go w pułapkę z pomocą prostytutki. Wątek ten, jakkolwiek „zamaskowany”, stanowi główną oś fabularną filmu Quayów. Miotełka mieści jednak znacznie więcej inspiracji i nawiązań, począwszy od projektu lalki Gilgamesza, zaczerpniętego z malarstwa Heinricha-Antona Müllera, szwajcarskiego twórcy art brut. Na ogólną atmosferę filmu wpłynęła awangardowa proza Konrada Bayera, członka Grupy Wiedeńskiej. Tytułowy „Hunar Louse” to anagram „Lunar House”, siedziby urzędu emigracyjnego, który – w osobie nadgorliwego urzędnika – próbował wydalić Quayów z Wielkiej Brytanii, zakwestionowawszy ich wizę. Stąd mise-en-scène, po której Gilgamesz rozbija się na trójkołowym rowerku, jest jednocześnie posterunkiem i dziecięcym pokojem. Złamana rakieta tenisowa, zawieszona na drutach, pojawiła się wcześniej w studenckiej etiudzie braci Palais des Flammes, nakręconej w Royal College of Art w Londynie.

Jakub Mikurda