Białe noce listonosza Aleksieja Triapicyna
W obwodzie archangielskim na północy Rosji znajduje się jezioro Kienoziero. Leżącej nad nim niewielkiej osadzie tytułowy listonosz Aleksiej zapewnia jedyny kontakt z zewnętrznym światem. Nie ma on lekkiej pracy, ale lekkiego życia nie ma nikt w okolicy. Podczas swoich podróży motorówką do kolejnych domów szczególnie bliską relację nawiązuje z Iriną, w której podkochuje się od czasów szkolnych, oraz z jej kilkuletnim synkiem Timurem. Czy ta trójka dostanie szansę na przełamanie samotności? Do większości ról w Białych nocach listonosza Aleksieja Triapicyna reżyser zatrudnił naturszczyków wybranych spośród mieszkańców regionu. Dało to efekt maksymalnego zbliżenia do rzeczywistości w duchu dzieł Flaherty’ego, a nastrojowe zdjęcia Aleksandra Simonowa – wcześniej operatora Aleksieja Bałabanowa – pchnęły film w stronę poetyckiej ballady. Balansujące między dokumentem a fikcją Białe noce... przyniosły Konczałowskiemu Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego reżysera na MFF w Wenecji w 2014 roku.
nagrody
Venice IFF 2014 - Silver Lion (Best Director), Green Drop Award; Las Palmas FF 2015 - Best Film
Andrey Konchalovskiy
Rosyjski reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Niedoszły pianista – młodość spędził, ćwicząc gamy w prestiżowym moskiewskim konserwatorium, ale w latach 60., podobnie jak jego brat Nikita Michałkow, postanowił zostać filmowcem. Podczas studiów w pracowni Michaiła Romma we WGIK poznał Andrieja Tarkowskiego, z którym współpracował jako scenarzysta przy filmach Mały marzyciel (1960), Dziecko wojny (1962) i Andriej Rublow (1966). Reżyserskim debiutem Konczałowskiego był Pierwszy nauczyciel (1965), adaptacja powieści Czingiza Ajtmatowa. Był to początek jego długotrwałego flirtu z twórczością rosyjskich klasyków: ekranizował choćby Turgieniewa (Szlacheckie gniazdo) czy Czechowa (Wujaszek Wania). Po realizacji gorąco przyjętej w Cannes epopei Syberiada (1978) zdecydował się pozostać na Zachodzie, gdzie pracował m.in. z Maxem von Sydowem, Glenn Close, Nastassją Kinski, Whoopie Goldberg czy Sylvestrem Stallone’em. Na początku lat 90. Konczałowski wrócił do Rosji, a stworzone tam filmy przyniosły mu uznanie na festiwalach w Berlinie (Wewnętrzny krąg), Cannes (Kurka Riaba) czy Wenecji (Dom wariatów, Białe noce listonosza Aleksieja Triapicyna).
Wybrana filmografia
1966 Historia Asi Klaczinej, która kochała, ale za mąż nie wyszła / Istoriya Asi Klyachinoy, kotoraya lyubila, da ne vyshla zamuzh / The Story of Asya Klyachina, Who Loved, But Did Not Marry
1974 Romanca o zakochanych / Romans o vlyublyonnykh / A Lover's Romance
1978 Syberiada / Sibiriada / Siberiade
1985 Uciekający pociąg / Runaway Train
1989 Tango i Cash / Tango & Cash
1994 Kurka Riaba / Kurochka Ryaba / Ryaba My Chicken
2002 Dom wariatów / Dom durakov / House of Fools
2014 Białe noce listonosza Aleksieja Triapicyna / Belye nochi pochtalona Alekseya Tryapitsyna / The Postman's White Nights