Błyskawica

Mikroświat versus makroświat, człowiek versus kosmos, rozum versus emocje. W eseju filmowym Manueli Morgaine nic nie stoi w kontrze. Wszystko stanowi jedność. Wszelkie zjawiska przenikają się wzajemnie, a dzieje się tak dzięki tytułowej błyskawicy, czyli kosmicznej energii, która jest w ciągłym ruchu. Autorka dzieli swój film na cztery części odnoszące się do czterech pór roku. Każda z nich w inny sposób nawiązuje do zjawiska błyskawicy. Bohater Jesieni, łowca burz, odwiedza ludzi, których trafił kiedyś piorun, i rekonstruuje z nimi to wydarzenie. Głównym tematem Zimy jest melancholia i leczenie depresji elektrowstrząsami. Wiosna opowiada o afrodyzjaku o nazwie Kama, który dojrzewa wyłącznie po uderzeniu piorunu. Wreszcie Lato łączy ze sobą dwoje ludzi za sprawą iskry, a może przyciągania atomów. Całość tworzy legendę czerpiącą z mitologii, religii i literatury. Autorka przywołuje m.in. ugaryckiego boga burzy – Baala, Szymona Słupnika czy Azora i Eglé – bohaterów komedii Pierre’a de Marivauxa La Dispute (Spór, 1744). Błyskawica Manueli Morgaine to owoc ponad dziesięcioletnich poszukiwań. To także erudycyjna próba syntezy, hipnotyzująca podróż i świadectwo szaleństwa, którego widz może doświadczyć w kinie.