Podczas rozmowy o znaczeniu słowa namiastka główny bohater zanurza się w absurdalno-poetycką dyskusję, odsłaniającą „ludzką potrzebę symulakrum”. Barwny dialog dotyczący idei przemienia się w humorystyczną, filozoficzną medytację.
Szwajcarska artystka urodzona w USA. W swojej twórczości skupia się na relacjach międzyludzkich, badaniu kodów kulturowych oraz ich wpływie na społeczeństwo. Pokazy jej filmów odbywały się na całym świecie. Można je było oglądać m.in. w Warszawie, Londynie, Nowym Jorku, Hongkongu czy Tokio. Mieszka i pracuje w Zurychu.
2003 Five Years Later (short)
2004 A certain general (short)
2005 Script (short)
2011 Namiastka / Ersatz (short)
Niemy, mocny film o starannie zaaranżowanej ścieżce dźwiękowej – miniaturowe dzieło sztuki – brzmiało uzasadnienie decyzji o przyznaniu utworowi Maxa Philippa Schmida nagrody filmowej Bazylei dla najlepszej krótkometrażówki. Widmo szczęścia rzeczywiście ma wyrazistą oprawę muzyczną organizującą opracowany ze szczególnym pietyzmem wycinek z życia dwojga ludzi, którzy w tańcu próbują, choć bez powodzenia, naśladować gwiazdy musicali.
Urodzony w 1962 roku w Szwajcarii. Jest niezależnym reżyserem i artystą wideo. Po ukończeniu studiów został nauczycielem na Uniwersytecie Sztuk i Designu w Bazylei. Od 1990 roku poświęca się realizacji filmów eksperymentalnych i wideo. Jego prace były prezentowane na międzynarodowych festiwalach, na których zdobyły nagrody.
1990 Privat (short)
1996 Sad Song (anim., short)
1998 Scanner (short)
2007 Der Imitator (short)
2011 Widmo szczęścia / Das Gespents des Glück / The Ghost of Happiness (short)
Czerwone Ferrari Testarossa znika podczas napadu na bagdadzki pałac Saddama Husseina w 2003 roku. Wiele lat później samochody z garażu Husseina zaczynają pojawiać się w rożnych częściach świata: niektóre z nich rozbite, inne w nietkniętym stanie. Pojawia się i Testarossa, zabłąkane na niezmierzonej pustyni.
Urodzony w Szwecji w 1979 roku. Uczył się w słynnej czeskiej szkole filmowej FAMU i Szwedzkiej Królewskiej Akademii Sztuki. Jest reżyserem kilku cenionych krótkich metraży, a jego ostatni film Ślady moich łez 2 (2011) miał swoją premierę na festiwalu w Wenecji. Zrealizowany w 2011 roku Avalon jest jego pierwszym filmem pełnometrażowym.
2008 Deep Fried Dawn (short)
2008 Slumber Past Zenith (short)
2009 Close to God / Far From Home (short)
2009 A Good Friend of Mr. World (short)
2011 Ślady moich łez 2 / The Tracks of My Tears 2 (short)
2011 Avalon
Daniel Burkhardt przejął kontrolę nad każdym najdrobniejszym elementem swojego filmu, czyniąc z niego pełnoprawne kino autorskie. Do swojego Cienia wykorzystał 23 zrealizowane przez siebie w różnych miejscach nagrania, które pomimo zauważalnych różnic wzajemnie się uzupełniają i składają na koherentną oraz czytelną dla widza całość.
Urodził się w 1977 roku w Bochum (Niemcy). Studiował medioznawstwo na Akademii Sztuk Medialnych w Kolonii, w której wciąż mieszka i pracuje. Od 1998 roku realizuje filmy eksperymentalne, performance i wideo-instalacje. Jego prace są pokazywane na międzynarodowych festiwalach, a także w ramach architektonicznych instalacji.
2012 Cień / Schatten / The Shadow (short)
Flimmer to monolog dziewczyny wspominającej swój tygodniowy romans z chłopakiem, który po rozstaniu będzie podejmować bezskuteczne próby ponownego nawiązania z nią kontaktu. Przewijające się w trakcie jej opowieści minimalistyczne, niemal wyzbyte jakiegokolwiek ruchu obrazy doskonale uzupełniają relację kobiety, której niezdolność do nawiązania głębszych relacji znajduje ujście w słowach, jakimi sama siebie określa (już w pierwszych fragmentach filmu nazywa siebie bowiem kaktusem).
Urodzona w 1980 roku norweska scenarzystka i reżyserka.
2011 Flimmer (short)
Arkana to ciąg luźno ze sobą powiązanych wycinków filmowych. Henry Hills nie dba o ciągłość narracji, przeciwnie: specjalnie szatkuje opracowywany materiał filmowy. Całkowicie i zupełnie umyślnie lekceważy przy tym zasadę linearności opowiadania. Podłożem dla pojawiających się na ekranie obrazów jest muzyka awangardowego amerykańskiego kompozytora Johna Zorna, która jeszcze bardziej potęguje wrażenie fragmentaryczności.
Urodzony w Atlancie (stan Georgia). Pracował m.in. dla Cinemanews, Anthology Film Archives, Millennium, Collective for Living Cinema, Roulette, Segue. Zasiadał w zarządzie Film-Makers’ Cooperative. Był także dyrektorem wykonawczym The Segue Foundation oraz reżyserował i redagował dokumentalną kompilację Elektra 40 Years. Pracował przy filmach (m.in. Sposób na Ryszarda) oraz wideoklipach (m.in. Patti Smith, Kronos Quartet). Został członkiem wydziału filmowego w Pratt Institute i Instytucie Sztuki w San Francisco. Od 2005 roku jest członkiem Akademii FAMU w Pradze.
1975 Balieire (short)
1981 Kino Da! (short)
1988 SSS (short)
1997 Mechanics of the Brain (short)
2004 King Richard (short)
2011 Arkana / Arcana (short)