Na spalonym

Udająca mężczyznę dziewczyna próbuje przedostać się na mecz piłkarski, zwycięstwo, w którym zapewni Iranowi udział w Mundialu 2006. Przebranie to konieczność, gdyż kobietom nie wolno wraz z mężczyznami oglądać piłkarskich rozgrywek z trybun. Próba przedostania się na stadion będzie kosztować dziewczynę zatrzymanie przez wojskowych.

W tej prostej historii Jafar Panahi skrywa całe bogactwo kulturowo-politycznych znaczeń wymierzonych w panujący irański reżim i skostniałe społeczne restrykcje. Kontestacja autora Białego balonika ma spokojny i wyważony charakter. Zdecydowanie bardziej od zaangażowanego reportażu woli zdać chłodną, fabularną relację. Panahi skłania do zajrzenia pod powierzchnię opowiadanej historii, która swoje bogactwo ujawnia dopiero, kiedy osadzi się ją w odpowiednim społeczno-politycznym kontekście.

Pokaz filmu jest wyrazem solidarności z Jafarem Panahim oraz Mohammadem Rasoulofem, irańskimi reżyserami represjonowanymi, uwięzionymi, skazanymi na sześć lat więzienia i 20 lat zakazu pracy twórczej.