Ludzkość

Film uznawany za najpełniejsze dzieło Dumonta, artystycznie kompletne. Antyteza kryminału. Zwolniłem tempo akcji, ograniczyłem dialogi do minimum, dochodzenie postawiłem w miejscu, a policjantów pozbawiłem energii, przekonania i umiejętności – mówił reżyser (cyt. za: „Kino” 2000, nr 12). Wszystko po to, by przenieść uwagę widzów z potencjalnie sensacyjnej fabuły na tworzącą się na ich oczach metaforę ludzkiej egzystencji.

Bohaterem Ludzkości jest mieszkający z matką we flandryjskim Bailleul detektyw Pharaon de Winter, postać zainspirowana, jak wiele innych w filmach Dumonta, znalezionym na ulicy naturszczykiem – Emmanuelem Schotté. Jego twarzą, w której zapisana jest historia miłości i straty, jego sylwetką, nieporadnym sposobem mówienia i poruszania się, jego wrażliwością i zmysłowym otwarciem na świat. Pharaon spędza wolny czas z sąsiadką Domino, którą darzy delikatnym uczuciem, i jej chłopakiem Josephem. W pracy stara się rozwikłać zagadkę wstrząsającego gwałtu i morderstwa 11-letniej dziewczynki. W pełnej smutku, antypatycznej, pokazanej realistycznie codzienności pełni rolę „świętego szaleńca”, który nosi na barkach grzechy ludzkości. W sposób nieoczywisty i niekonwencjonalny mierzy się ze złem.