Godard w telewizji 1960–2000

 „Telewizja pozostawia cię z zapomnieniem. Kino pozostawia ze wspomnieniami” – mówi Jean-Luc Godard na samym początku filmu. Godard w telewizji to dokumentalny patchwork, złożony z telewizyjnych występów reżysera, fragmentów wywiadów, wypowiedzi krytyków, archiwalnych nagrań z premier filmowych, rozmów z aktorami Godarda.

Przeciwnik telewizji okazuje się telewizyjnym fenomenem – za każdym razem, gdy występuje przed kamerą, na nowo tworzy swój wizerunek. Opowiada o Brigitte Bardot chodząc na rękach, na bieżąco, z ciętą ironią, komentuje ujęcia prezentowane mu na antenie, krytykuje społeczeństwo, zabiera głos w sprawie polityki, podważa własne słowa. „Telewizja jest jak ława przysięgłych. Potrzebujesz jej akceptacji” – stwierdza.

Godard w telewizji przypomina olbrzymi trailer filmowy – raz po raz pojawiają się plansze tytułowe, hasła reklamujące film, jego lejtmotywy. Ale ten dokument, wykorzystujący found footage, nawiązuje nie tylko do telewizyjnych sloganów. Stara się naśladować styl Godarda, poprzez powracające plansze z tekstem, słowa wypisywane na naszych oczach, nieoczywisty montaż. Powstający w ten sposób wizerunek Godarda przypomina jego filmy – Godard istniejący w telewizji i poprzez nią jest nieoczywisty i nieoczekiwany.

Agnieszka Jakimiak