Drakula: stronice z pamiętnika dziewicy

Spotkanie Guya Maddina z powieścią Brama Stokera Dracula z 1897 r., która zainspirowała wcześniej choćby Murnaua (Nosferatu, symfonia grozy, 1922), Herzoga (Nosferatu wampir, 1979) czy Coppolę (Dracula, 1992), okazało się przygodą niezwykłą. Maddin podjął się filmowej adaptacji przedstawienia Royal Winnipeg Ballet. Klasyczną choreografię do muzyki Gustava Mahlera stworzył Mark Godden.

Film zachwycił krytykę filmową: Dzieło misterne, świadomie i zajmująco zaadaptowany mit o Drakuli ("Guardian"). Ostatecznie odbiorca zastanawia się, dlaczego wszystkie filmy nie są zrobione w ten sposób ("Time Out"). Produkcja równie mocno naładowana seksualnie jak pięknie zrealizowana ("Film Threat").

W roli Hrabiego Drakuli wystąpił Zhang Wei-Qiang, tancerz o pięknej, azjatyckiej urodzie, co uwypukliło ksenofobiczne wątki zawarte w powieści Stokera. Drakula, w interpretacji Maddina, wydaje się być jednak przede wszystkim filmem o męskiej zazdrości. To film o strachu mężczyzn przed "innym", który "przyjdzie i zepsuje kobiecie krew", przed mężczyzną, z którym przez cały czas się porównują, którego chcą wygnać z jej myśli i snów. To również wypowiedź o strachu przed innością kobiety, a ściślej - kobiecej seksualności. Drakula to ucieleśniony obiekt zazdrości, która zamienia mężczyzn w potwory.

Agata Rosochacka