O utworze Małgorzaty Szumowskiej napisano już wszystko. Że prawdziwie europejski, że boleśnie ekshibicjonistyczny, że śmierć jak kromka chleba i dubbing jak łyżka dziegciu. Wszystkie sądy i interpretacje, fakty i kłamstewka stały się budulcem mitu. Przyczyniły się do narodzin zjawiska niezwykłego w polskim kinie - filmu, który, w potrzebie dyskusji, zjednoczył, zwykle antagonistyczne, środowiska krytyków. Mistrzowska realizacja i intelektualna dyscyplina reżyserki sprawiła, że o 33 scenach nie mówiło się pokątnie, z półuśmieszkiem na ustach i skrzyżowanymi palcami. Nie przyklejało się łatki dobre, bo polskie, nie kończyło rozmowy chlipaniem nad złotym kinem PRL-u. Nad wieloma półprawdami na temat tego obrazu góruje pojedyncza prawda, wypowiadana na głos najczęściej. To jeden z niewielu polskich filmów ostatnich dwóch dekad, którym bez zażenowania możemy się chwalić na całym świecie. Z jego autonomiczności i wyjątkowości po ludzku możemy być dumni.
Michał Walkiewicz
Małgorzata Szumowska
Urodziła się w 1973 r. w Krakowie.Reżyserka i scenarzystka filmów fabularnych oraz dokumentalnych. Dwa lata studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1998 r. ukończyła Wydział Reżyserii PWSFTViT w Łodzi. W 2001 r. została członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. Córka Doroty Terakowskiej i Macieja Szumowskiego, siostra reżysera filmów dokumentalnych, Wojciecha Szumowskiego.
Wybrana filmografia:
1997 Cisza (kr.m.)
2000 Szczęśliwy człowiek / Happy Man
2004 Ono / Stranger
2005 Mój tata Maciek (dok.)
2005 Solidarność, solidarność (współreż.)
2007 A czego tu się bać? / Nothing to Be Scared of (dok.)
2008 33 sceny z życia / 33 Scenes from Life