Film ten jest wyrazem zainteresowań Troella związkiem pomiędzy obrazem a dźwiękiem. Reżyser zaprosił do współpracy dwóch swoich znajomych - malarza Clausa Eklundha i pianistę kompozytora Hansa Pålssona, których w 2003 r. połączył wspólny projekt - biblijny temat Zmartwychwstania. Punktem wyjścia była seria neoekspresjonistycznych obrazów Eklundha, połączonych motywem cierpienia, bólu i samotności, do których kompozytor napisał muzykę. Troell, splatając monologi obu artystów, przedstawia nie tylko dwie odrębne postawy wobec sztuki - terapeutyczną Ekhlundha i warsztatową Pålssona - ale przede wszystkim analizuje odmienne procesy powstawania dzieła sztuki plastycznej i muzycznej, ich specyficzne środki wyrazu, wzajemne korespondencje interartystyczne, które na ekranie filmowym można ukazać i wyrazić najpełniej.
Troell próbuje również dociec źródeł twórczych kompulsji, dotknąć tajemnic sztuki, która dąży do jedynie trafnego wyrazu emocjonalnego i estetycznego. Stara się ukazać świat artystycznej wyobraźni, indywidualnego odczuwania świata, wrażliwości na oryginalne piękno.