Twórca Holy Motors powraca do swoich neobarokowych korzeni i szalonych, wyrafinowanych inscenizacyjnie historii o miłości w stylu Złej krwi i Kochanków z Pont-Neuf. Annette to spektakularny musical oparty na pomyśle i piosenkach legendarnego zespołu Sparks (w programie festiwalu także znakomity dokument Edgara Wrighta o ich twórczości). Połączenie wyobraźni Caraxa i braci Mael daje oszałamiający efekt, tak jakby to niezwykłe trio chciało dać nam w tych przedziwnych, pandemicznych czasach coś unikalnego, dającego się docenić jedynie na dużym ekranie. Historia romansu celebryty i stand-upera (Adam Driver) oraz sławnej śpiewaczki (Marion Cotillard), którym rodzi się córka o pięknym głosie, rozwija się niczym mroczna disnejowska baśń w zaskakującej, niemal operowej oprawie. Carax rozprawia o zazdrości, chciwości, ciemnych stronach ludzkiej natury, czasami niespodziewanie upodabniając głównego bohatera do… siebie i rozliczając się ze swoją przeszłością. Wielkie, zapierające dech w piersiach, natchnione widowisko.
MFF w Cannes 2021 - najlepszy reżyser
Urodził się w 1960 roku w podparyskim Suresnes jako Alexandre Oscar Dupont. Pseudonim Leos Carax stanowi anagram jego dwóch imion. W wieku niespełna 20 lat został krytykiem filmowym „Cahiers du Cinéma” prowadzonego przez Serge’a Daneya. Na łamach słynnego pisma zadebiutował entuzjastyczną recenzją Paradise Alley (1978) – pierwszego filmu wyreżyserowanego przez Sylvestra Stallone’a. Niedługo później Carax sięgnął po kamerę. Swoim pełnometrażowym debiutem – filmem Chłopak spotyka dziewczynę – wzbudził sensację na festiwalu w Cannes. Już wówczas ujawnił najbardziej charakterystyczne cechy swojego stylu: zamiłowanie do ekranowej poezji, melancholijną wrażliwość i ironiczne poczucie humoru. Następna w kolejności Zła krew otrzymała prestiżową nagrodę za innowacyjność na Berlinale. Z kolei Kochankowie z Pont-Neuf co prawda okazali się finansową klapą, lecz spotkali się z uznaniem Europejskiej Akademii Filmowej. Po ośmioletniej przerwie Carax powrócił do filmu pełnometrażowego za sprawą Poli X (w międzyczasie nakręcił tylko jeden krótki metraż Sans titre), swobodnej adaptacji powieści Hermana Melville’a. W jednym z późniejszych filmów krótkometrażowych francuski reżyser powołał do życia postać Monsieur Merde, który kilka lat później powrócił jako jeden z bohaterów Holy Motors. Film z 2012 roku okazał się rewelacją festiwalu w Cannes i sprawił, że ponownie uznano Caraxa za jednego z najważniejszych twórców współczesnego kina.
1980 Strangulation Blues (short)
1984 Chłopak spotyka dziewczynę / Boy Meets Girl
1986 Zła krew / Mauvais sang / The Night Is Young (aka Bad Blood)
1991 Kochankowie z Pont-Neuf / Les amants du Pont-Neuf / The Lovers on the Bridge
1997 Sans titre (short)
1999 Pola X
2006 My Last Minute (short)
2008 Merde (segment in: Tokyo!)
2009 42 One Dream Rush (co-dir., short)
2012 Holy Motors
2021 Annette