Basquiat, promienne dziecko

Sex, drugs i sztuka. Życie Jeana-Michaela Basquiata przypomina bardziej historie heroinowych gwiazd rocka w rodzaju Hendriksa czy Joplin niż biografię malarza. Basquiat był bezdomnym, czarnoskórym narkomanem, który na początku lat osiemdziesiątych zrobił zawrotną karierę w nowojorskim świecie sztuki. Mieszkał na ulicy i tam tworzył – pod pseudonimem „Samo” malował na murach Manhattanu. Jego niezwykłe graffiti zauważyli galerzyści i wkrótce Basquiat zaczął malować na płótnach. Błyskawicznie stał się rewelacją sezonu, zarobił ogromne pieniądze, stał się ulubieńcem nowojorskiej bohemy i najbliższym przyjacielem Andy'ego Warhola. Sukces nie przytłumił jednak instynktu samozniszczenia, który zawsze tkwił w artyście – Basquiat przedawkował narkotyki, będąc u szczytu sławy i powodzenia. Filmów o Basquiacie powstało co najmniej kilka, jednak dokument Tamry Davis jest szczególny z kilku powodów. Po pierwsze Davis była znajomą Basquiata, dzięki czemu sportretowała go z punktu widzenia „insidera”, po drugie ujawniła archiwalny wywiad nakręcony rok przed śmiercią artysty, po trzecie przyjrzała się wnikliwie malarstwu Basquiata, które zazwyczaj pełniło rolę tła dla skandalizujących ekscesów artysty.

Ewa Szabłowska