Paryski burdel, rok 1900, schyłek belle époque. Poznajemy kilkanaście młodych dziewcząt trudniących się prostytucją w eleganckim domu publicznym Apollonide, prowadzonym przez Marie-France. Otaczają ich szarmanccy dżentelmeni, błyskotliwi dandysi i artyści dyletanci. Interes kręci się nieźle, dziewczęta traktowane są dobrze, ale i tak większość zarobionych pieniędzy trafia do Marie-France, która w ten sposób uzależnia od siebie swoje podopieczne. Te czują się jednak coraz bardziej uwięzione w beznadziejnej sytuacji, którą pogarszają kolejne wypadki – jedna z dziewcząt zarażona zostaje syfilisem, inna trafia na szaleńca, który wycina na jej twarzy upiorny uśmiech.
Film Bonello prowadzony jest dwutorowo – reżyser wyraźnie rozdziela porządek dnia i nocy. Pomagają mu w tym eleganckie, statyczne zdjęcia autorstwa Josée Deshaiesa. Z zamiarem realizacji obrazu autor nosił się kilka lat, a w scenariuszu odbijają się jego inspiracje prozą Hugo i Prousta. Oryginalna jest ścieżka dźwiękowa do filmu – znajdziemy tu wszystko, od klasyki po anarchizującą muzykę lat 60., uwagę zwracają też nietypowe rozwiązania montażowe. Film miał swoją premierę na tegorocznym festiwalu w Cannes.
Urodził się w 1968 roku. Francuski reżyser i scenarzysta. Zanim rozpoczął karierę filmowca, pracował jako muzyk. Rozgłos przyniósł mu film Le pornographe, który na festiwalu w Cannes w 2001 roku zdobył nagrodę FIPRESCI. Dwa lata później jego kolejny pełnometrażowy film, Tiresia, brutalna historia uprowadzonego transseksualisty, był nominowany do Złotej Palmy. Bonello mieszka w Montrealu i Paryżu, gdzie jest także profesorem w szkole filmowej La Fémis (École Nationale Supérieure des Métiers de l’Image et du Son).
1996 Qui je suis (short)
2001 Le pornographe / The Pornographer
2003 Tiresia
2008 O wojnie / De la guerre / On War
2011 Apollonide. Zza okien domu publicznego / L’apollonide (Souvenirs de la Maison Close) / House of Tolerance