Miasteczko w Normandii. Angéle – młoda, atrakcyjna kobieta – wychodzi z więzienia. Pragnie zacząć życie na nowo, odzyskać kontakt z synkiem. Przez ogłoszenie poznaje Tony’ego. On jest od niej starszy, mieszka z matką. Pochodzi z rodziny rybaków. Mężczyźnie wydaje się, że Angéle jest dla niego zbyt młoda, zbyt atrakcyjna, nie wierzy do końca w szczerość jej intencji. Czy tych dwoje połączy nić zaufania?
Tytułowi bohaterowie ukazani są na tle wyraźnie zarysowanych społecznych i politycznych okoliczności: obserwujemy starania Angéle o odzyskanie synka oraz walkę rybaków o zwiększenie kwot połowów. Chciałam nakręcić film o miłości, osadzony wśród znanych mi miejsc i ludzi – mówi reżyserka. Jak pisał Jean-Luc Douin w „Le Monde”: [film ten] pokazuje przemiany emocjonalne bohaterów z wielkim taktem, bez efekciarstwa i sentymentalizmu.
Dauville American FF 2010 – Michele Ornano’s Prize for a Best First Feature
Angél i Tony to pierwszy pełnometrażowy film fabularny tej reżyserki. Wcześniej, od połowy lat 90., pracowała jako reporterka telewizyjna, najpierw dla agencji Capa, następnie dla emitowanego w Canal+ talk show z publicystycznym zacięciem, Nulle parte auillure, gdzie jej materiały ilustrowały wystąpienia Ariane Massenet. Dla telewizji, przy okazji mundialu we Francji, realizuje także dokument o Zinedinie Zidanie – Comme dans un rêve. Następnie, po ukończeniu kursów w Fémis, zaczyna pisać scenariusze seriali telewizyjnych (Léa Parker, Plus belle la vie). W 2003 roku nakręciła swój pierwszy krótki metraż La Piège, w 2006 roku jej krótki film Comment on freine dans une descente został nagrodzony Złotym Lwem na festiwalu w Wenecji.
2001 Comme dans un rêve (doc.)
2003 La Piège (short)
2006 Comment on freine dans une descente (short)
2010 Angél i Tony / Angél et Tony / Angel and Tony