W nagrodzonej Złotą Palmą na festiwalu w Cannes Białej wstążce Michael Haneke portretuje mieszkańców niemieckiej wsi przełomu 1913 i 1914 r. Pokazuje zarówno ich codzienny trud, jak i dni świąteczne. Ale wśród rutyny dyktowanej kalendarzem prac gospodarskich, odnajduje niepokojące zdarzenia, odkrywa coraz więcej mrocznych tajemnic. Kiedy przez wieś idzie grupa dzieci, z ekranu zaczyna wiać grozą.
Autor takich dzieł, jak Funny Games, Pianistka i Ukryte, nie przestaje wybijać widza z poczucia bezpieczeństwa. Poprzez czarno-białe zdjęcia i powolne, hipnotyczne tempo, tworzy dystans między bohaterami filmu a publicznością. Każe chłodno przyglądać się moralnemu upadkowi społeczności skromnych protestantów. Udaje mu się na celuloidowej taśmie zarejestrować nienawiść, nietolerancję i okrucieństwo rodzące się niepostrzeżenie, jakby na marginesie zwyczajnego życia, tłumione i skrywane, w efekcie prowadzące do tragedii.
Nie przypadkiem akcja filmu toczy się w drugiej dekadzie minionego stulecia. Austriak przypomina, że korzenie totalitaryzmu sięgają bardzo głęboko, że nie rodzą się na wiecach i politycznych manifestacjach. Ich zalążki tkwią w wychowaniu, w ludziach, w ich sposobie myślenia i percepcji świata. U progu XXI w. Biała wstążka brzmi jak ostrzeżenie. Zostawia widzów z pytaniem: czy umiemy z historii wyciągać wnioski?
Krzysztof Kwiatkowski
Michael Haneke
Urodził się w 1942 r. w Monachium. Jego matka była aktorką, ojciec aktorem i reżyserem. Tuż po wojnie rodzina przeniosła się do Wiednia. Studiował psychologię, filozofię i teatrologię. Zajmował się krytyką filmową, pracował w teatrach i w telewizji. Na dużym ekranie zadebiutował w 1989 r. Siódmym kontynentem. Międzynarodowy sukces osiągnął osiem lat później dzięki Funny Games. Pozycję jednego z mistrzów kina europejskiego zapewniły mu takie dzieła jak Kod nieznany, Pianistka czy Ukryte. Wiele jego filmów prezentowanych było na festiwalu w Cannes, gdzie zdobywały Złotą Palmę, nagrodę specjalną jury, wyróżnienie za reżyserię czy FIPRESCI. Wielokrotnie nominowany do Europejskich Nagród Filmowych.
Wybrana filmografia:
1989 Siódmy kontynent / Der Siebente Kontinent / The Seventh Continent
1992 Benny's Video
1994 71 Fragmentów / 71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls / 71 Fragments of a Chronology of Chance
1997 Funny Games
2001 Pianistka / La Pianiste / The Piano Teacher
2005 Ukryte / Caché / Hidden
2007 Funny Games U.S.
2009 Biała wstążka / Das weiße Band / A White Ribbon