Wariacja złożona z obrazów z Najsmutniejszej muzyki świata, połączonych nowym kontekstem. Na zaśnieżonej, mroźnej ulicy rozlega się przejmująca pieśń. Kobieta o smutnych oczach (Maria Medeiros) zasłuchana jest w muzykę i zapatrzona w śpiewaczkę. Obraz utrzymany w lunatycznym i melancholijnym nastroju wieńczy niejednoznaczne przywołanie motywu matki, wyzwalającego subtelną aluzję kazirodczą. (ar)