reżyseria: | Reynold Reynolds, Patrick Jolley |
scenariusz: | Patrick Jolley, Reynold Reynolds, Samara Golden |
zdjęcia: | Reynold Reynolds, Patrick Jolley |
montaż: | Reynolds Reynolds |
muzyka: | J.G. Thirlwell, Ectopic Music |
obsada: | Samara Golden |
producent: | Melissa Cliver |
produkcja: | Reynold Reynolds |
źródło kopii: | Reynold Reynolds |
wersja językowa: | angielska |
Podobno w chwili śmierci przelatuje nam przed oczami całe życie. We wschodniej tradycji natomiast wierzy się, że można wówczas z boku zobaczyć swoją agonię. Cukier jest próbą pokazania tego, co niewyobrażalne - ponownego przeżycia własnej śmierci. Utrzymany w klimacie Wstrętu Romana Pogańskiego i The Time We Killed Jennifer Reeves, psychotyczny horror rozgrywa się w onirycznej, dusznej atmosferze. Nielogicznie powiązane ze sobą, zapętlające się epizody prowadzą nas przez tę nieeuklidesową przestrzeń od lodówki, w której bohaterka znajduje swojego martwego sobowtóra, przez makabryczne majaki, krótkie przebłyski świadomości, aż do puszki z tytułowym cukrem.
opracowanie: Ewa Szabłowska
reżyseria: | Reynold Reynolds |
zdjęcia: | Carlos Vasquez |
montaż: | Reynold Reynolds |
muzyka: | Hannes Strobl |
obsada: | Helga Wretman, Ana Bellido |
producent: | Anamarie Michnevich |
produkcja: | European Media Art Festiwal, Videoformes, Contour |
źródło kopii: | Reynold Reynolds |
wersja językowa: | brak dialogów |
Pierwsza część "niewidocznej trylogii" badającej niezauważalne czynniki, które warunkują życie. Trzeci projekt, dopełniający ów tryptyk, jest dopiero w trakcie realizacji. W Niewidocznym życiu uwięziona w mieszkaniu kobieta doznaje załamania czasoprzestrzennego. Płynący linearnie czas zaczyna odczuwać przestrzennie, przestrzeń wokół niej natomiast wiruje niczym wskazówki zegara. Wnętrze bohaterki oraz jej otoczenie zlewa się w jedno, wychodzące z jej głowy myśli rozrastają się jak rośliny, zawłaszczając mieszkanie. Oto wizualizacja chaosu panującego w umyśle.
reżyseria: | Reynold Reynolds |
zdjęcia: | Carlos Vasquez |
montaż: | Reynolds Reynolds |
muzyka: | Hannes Strobl |
obsada: | Helga Wretman, Ana Bellido |
producent: | Anamarie Michnevich |
produkcja: | Reynold Reynolds |
źródło kopii: | Reynold Reynolds |
wersja językowa: | brak dialogów |
W środkowej części "niewidocznej trylogii" ciało Protagonistki poddane jest gruntownym badaniom i pomiarom przy użyciu różnych urządzeń. Jest kłuta igłą, by sprawdzić jej wytrzymałość na ból, pod wodą liczy długość wstrzymanego oddechu, potem z zegarkiem w ręku sprawdza szybkość ruchów. Antagonistka precyzyjnie nanosi wszystkie wyniki na tabelę, bo przecież miara jest wiedzą, a natura ludzka najlepiej sprawuje się, gdy poddana jest dyscyplinującej sile racjonalizmu.
reżyseria: | Reynold Reynolds, Patrick Jolley |
montaż: | Reynolds Reynolds |
obsada: | Steve Kondats, Heike Bartels, Ed Norris, Charissa Harrison, Patrick Jolley Melissa Cliver, Reynold Reynolds |
producent: | Melissa Cliver |
produkcja: | A Temple Bar Propperties Commission, Creative Capital Project |
źródło kopii: | Reynold Reynolds |
wersja językowa: | brak dialogów |
Pogrążeni w letargu mieszkańcy płonącego domu wydają się nie zauważać szalejących dookoła płomieni. Nie uciekają, nie panikują, nie gaszą pożaru. Przeciwnie: spokojnie poddają się biegowi wydarzeń i kontynuują codzienne czynności w obliczu nadchodzącej katastrofy.
reżyseria: | Reynold Reynolds |
scenariusz: | Patrick Jolley |
zdjęcia: | Kenzo Guzman, Carlos A. Lopez |
montaż: | Reynold Reynolds |
muzyka: | Claudia Neri |
obsada: | Cornelia Brelowski, Norbert Deckert, Michael Arndt Gastaud, Edith Hermann, Johanna Kunig, Wolfram Von Staufenberg |
producent: | Pierre Düsing, Lina Schuller, Marcela H. Polgar |
źródło kopii: | Reynold Reynolds |
wersja językowa: | angielska |
Poetycki, melancholijny portret degrengolady i upadku. Sześciu wyalienowanych mieszkańców w sześciu różnych mieszkaniach prowadzi swoje codzienne życie: śpi, je, ogląda telewizję, kąpie się, snuje między pokojami. Chociaż radio i telewizja nadają katastroficzne komunikaty, nie wpływa to na jakiekolwiek ożywienie sytuacji. Pod powierzchnią tego nic-nie-dziania-się toczy się jednak nieustanny proces zmiany. Ich ciała powoli się starzeją, żywność gnije, sprzęty rdzewieją. W tej nieustannej erozji śmierć jest jedynym aktywnym elementem życia. Film dwuekranowy.
Reynold Reynolds
Od 1996 r. ten urodzony na Alasce artysta kręci filmy na 16mm i Super 8mm, tworzy multimedialne instalacje, filmy found footage, a także dokumentalne czy eksperymentalne projekty balansujące na pograniczu filmu i sztuk wizualnych. Filmowa gramatyka Reynolda Reynoldsa opiera się na kilku powtarzających się wątkach: konsumpcji i rozpadzie, alienacji i zamknięciu, przerażeniu i apatii. Przede wszystkim jednak tego reżysera fascynują sytuacje bez wyjścia. Odwołujące się do psychoanalizy makabreski Reynoldsa są obrazami niekończącego się emocjonalnego napięcia i czającej się wszędzie grozy. To nieustające momenty suspensu, nieprzerywane dającym wytchnienie tłem obyczajowym czy fabularnym. Reynold Reynolds pokazuje swoje filmy w formie multimedialnych instalacji lub dwuekranowych filmów. Jego prace pokazywane były m.in. na 4. Biennale Berlińskim, w nowojorskim centrum sztuki współczesnej P.S.1, na festiwalu nowych mediów Transmediale w Berlinie, na Bienal del Fin del Mundo w São Paulo oraz na międzynarodowych festiwalach filmowych, np. w Sundance czy w Rotterdamie. Od 2004 r. Reynold Reynolds mieszka w Berlinie.
Wybrana filmografia:
1998 Seven Days Til Sunday (kr.m.)
2000 The Drowning Room (kr.m.)
2002 Burn (kr.m.)
2005 Sugar
2008 Six Apartemnts (kr.m.)
2009 Secret Life (kr.m.)
2009 Secret Machine (kr.m.)