Jubileusz
Późne lata 70. w zdewastowanym Londynie. Elżbieta II nie żyje. Na ulicach szajki punków ścierają się z brutalnymi policjantami. W Buckingham Palace prosperuje wytwórnia płytowa, a dyskoteka w Opactwie Westminsterskim przyciąga tłumy. Ta dystopijna wizja zmierzchu imperium odmalowana w Jubilueszu była prezentem Dereka Jarmana na wyjątkową okazję – w 1978 roku królowa hucznie obchodziła 25. rocznicę koronacji. W pierwszym punkowym filmie z Wielkiej Brytanii za skromną kwotę wystąpiły gwiazdki londyńskiej bohemy – Adam Ant, Toyah Willcox czy ikona subkultury Jordan, której ostry, wyzywający image wytrącał patelnię z rąk przykładnych gospodyń. W pretekstowych, luźno powiązanych ze sobą epizodach grupa wymalowanych anarchistek demontuje burżujski świat, oddając się radosnej, transgresywnej destrukcji – keczupem terroryzują kelnerkę, duszą kiepskich kochanków, profanują hymn. Jubileusz to Jarman polityczny i prześmiewczy, niepoprawny w swoim antysystemowym mariażu niezobowiązującego seksu i wyzwalającej przemocy.
Mariusz Mikliński
Derek Jarman
Urodzony w 1942 roku w Northwood w Wielkiej Brytanii. Ikona kina queer i kontrkultury, artysta i aktywista. Ceniony scenograf (m.in. Diabły Kena Russella), twórca eksperymentalnych filmów na taśmie Super 8 mm, wytrawny ogrodnik. W pełnym metrażu zadebiutował w 1976 roku Sebastianem – gejowską interpretacją legendy o świętym. Homoseksualne wątki wyszukiwał w literaturze (Szekspirowskie Anielskie rozmowy), w życiorysach postaci historycznych (Edward II) i przedstawicieli świata kultury (Wittgenstein). Połączenie niepowtarzalnej queerowej estetyki i punkowego, anarchizującego przesłania było dla Jarmana elementem sprzeciwu wobec konserwatywnej rzeczywistości. Zmarł na AIDS w roku 1994. Bohater retrospektywy podczas trzeciej edycji MFF Nowe Horyzonty.
Wybrana filmografia
1976 Sebastian / Sebastiane
1979 Burza / The Tempest
1986 Anielskie rozmowy / The Angelic Conversation
1993 Wittgenstein
1993 Blue