Starzejący się służący w wielkim zrujnowanym domu opiekuje się swoim ekscentrycznym pracodawcą. Jednak jego dni w posiadłości są policzone, remont domu zwiastuje odejście pewnej epoki. Zamglony, przygaszony, spowolniony – wyjątkowy wizualnie debiut Théo Courta (Biało na białym) jest jak wyblakła martwa natura albo stara fotografia, w której tli się niepokój. W głównej roli wystąpił tu naturszczyk, poruszający pełną autentyzmu kreacją Rafael Vázquez, człowiek niepotrzebny, skazany na zniknięcie, jakby jego istnienie wrosło tak dotkliwie w stare mury, że bez nich już go nie ma. W skąpanych w półmroku kadrach bohater powtarza wyuczone, przeszłe gesty, starając się powstrzymać bieg czasu. Kiedy opuści dom w nadziei na pracę w innym miejscu, zostanie odrzucony. Film został zainspirowany prawdziwą historią lojalności, zrealizowany jako hołd dla służących w starych posiadłościach mężczyzn, którzy by wyrazić swoje cierpienie, nie mają słów. Vermeer, Rembrandt, Goya... podczas kręcenia filmu trzymaliśmy się koncepcji „claro oscuro” – mówił reżyser. W ten sposób najlepiej ujawnia się tajemnica relacji cienia i przestrzeni.
Madridimagen 2012 - najlepsze zdjęcia
Reżyser urodzony w 1980 roku, dzielący życie pomiędzy Chile i Hiszpanię. Absolwent studiów filmowych na uniwersytecie ARCIS w Santiago oraz reżyserii w szkole filmowej w San Antonio de los Baños na Kubie. Jego dyplomowy projekt El espino trafił m.in. do konkursu filmów krótkometrażowych w Cannes. Pełnometrażowy debiut Courta, Ocaso, miał premierę w 2011 roku na festiwalu w Rotterdamie. W tym samym czasie reżyser wygrał dofinansowanie w ramach Funduszu im. Huberta Balsa na realizację Biało na białym.
2004 El espino (short)
2008 Sendero (short)
2010 Ocaso
2019 Biało na białym / Blanco en blanco / White on White