Projekt Liliany Zeic jest próbą ukazania potencjalności queerowo-ekologicznych opowieści o świecie, sytuując te utopijne wizje w powodach ich zaistnienia, czyli przemocowych relacjach społecznych oraz obiektowym traktowaniu środowiska przyrodniczego. W narracji artystki wspólny obszar queerowego i roślinnego świata objawia się w szerokim spektrum reprezentacji marginesu i nienormatywności: dziwaczek, mniejszości, wyrzutków, chwastów, przyrodniczych osobliwości i choroby. Na marginesie rozkwitają nowe, międzygatunkowe formy życia i nieoswojone piękno. Punktem wyjścia do badań prowadzonych przez Zeic są w tym przypadku z jednej strony motywy literackie pochodzące z polskiej literatury (m.in. Bolesław Leśmian, Adam Mickiewicz), analizujące przedstawienia kobiet zmieniających się (zamienianych) w rośliny. Z drugiej strony to same gatunki roślin, pojawiające się w tych opowieściach i próba ukazania ich podmiotowości. Głównym elementem wystawy są trzy wielkoformatowe prace wykonane w technice intarsji ilustrujące te poszukiwania, w ramach których motywy roślinne będą splatały się z wizerunkami ludzkich ciał.
Wystawa jest również analizą rzemieślniczych sposobów pracy z drewnem. Intarsja to klasyczna technika zdobnicza, polegająca na tworzeniu obrazu przez wykładanie powierzchni przedmiotów drewnianych (głównie meble) innymi gatunkami drewna. Zeic stosuje tę metodę w swojej twórczości od 3 lat, nawiązując do historii zakładu stolarskiego, który prowadzili jej rodzicie. Prywatne doświadczenie z dzieciństwa po wielu latach nakierowało ją na artystyczne przetwarzanie poznanych tam metod pracy z drewnem, głównie sposobów fornirowania i tworzenia intarsji w drewnie. Intarsje artystki powstają w wyniku długotrwałej, rękodzielniczej pracy. W procesie tym wybrzmiewają na nowo i przemieniają się jej osobiste doświadczenia związane z warsztatem stolarskim rodziców i dorastaniem na polskiej wsi. Inny element tej historii stanowi użycie przez Zeic nowej dla niej techniki rzemieślniczej plecenia z wikliny. W ramach wystawy dodatkowo powstała wielkoformatowa instalacji wykonana w tej technice. Obiekt odwołuje się do warsztatu pracy ojca-stolarza-wikliniarza, ale również do funkcjonowania w rodzinach współuzależnionych i sposobów przekazywania traumy.
Wystawa Liliany Zeic sytuuje się więc pomiędzy wyobrażeniami dwóch porządków społecznych: z jednej strony doświadczenia domu rodzinnego – tej rodziny nie z wyboru. Z drugiej: wyobrażenia „tych, które mają dopiero nadejść” – świata skonstruowanego przez ludzko-roślinne queerowe społeczności.
Glony Świtezi, Liliana Zeic
Wystawa Liliana Zeic „Pierwszego roku śpią, drugiego roku się skradają, trzeciego roku wybuchają”
66P Subiektywna Instytucja Kultury
ul. Księcia Witolda 66, Wrocław
7 lipca–6 września 2025
wstęp wolny
Przestrzeń monumentalna, lecz zarazem intymna. Tajemnicza i bezpieczna. Zaskakująca i znajoma. Może to łąka o świcie, a może pozostałość́ po nocnej imprezie rave? Może próg snu i jawy, gdzie delay zapamiętanych dźwięków jeszcze trwa, rozmywając się w porannej mgle lub dymie hejzerów, których jeszcze nie wyłączono?
Sytuacja bezczasu i zaloopowanej muzyki i światła zaprasza do dowolnego przebywania w miejscu „pomiędzy”: krótko lub długo, intensywnie bądź́ delikatnie, relaksowo bądź́ w napięciu.
Wszystkie te emocje pojawią się̨ we współuczestni(cz)kach wyjątkowego doświadczenia „tu i teraz”, które swobodnie przekształci się̨ w „tam i wtedy”, kiedy nadejdzie odpowiedni czas sprzężony ze sferą audio.
Projekt to jest składowa pracy doktorskiej Stefana Węgłowskiego AURAL FLOAT, promotor: dr hab. Jakub Wróblewski / ASP Warszawa; promotor pomocniczy: dr Przemysław Danowski / UMFC.
Stefan Węgłowski: AURAL FLOAT – Instalacja dźwiękowa
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego
ul. Księcia Witolda 62, Wrocław (Piekarnia Żywa Kultura)
prapremiera: 24 lipca, godz. 18:00-22.00
wstęp wolny
kompozytor: Stefan Węgłowski
realizator świateł: Daniel Kuman Kuźma
realizator dźwięku: Szymon Tomczyk
producentka: Renata Majerwska
marketing i promocja: Mariusz Turchan
kurator projektu: Piotr Rudzki
producent: Teatr Polski w Podziemiu Wrocław (Fundacja Teatr Polski – TP dla Sztuki)
partnerzy: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 25. MFF BNP Paribas Nowe Horyzonty