Nocne Szaleństwo

W tym roku w ramach sekcji będzie można zobaczyć m.in. Sasquatch Sunset Davida i Nathana Zellnerów (z Jessem Eisenbergiem i Riley Keough w niecodziennych rolach), Cuckoo Tilmana Singera (Hunter Schafer ponownie udowadnia, że ma wielki talent!) i Problemistę Julio Torresa (z niezmiennie znakomitą Tildą Swinton).

Nasz cyrk, nasze małpy, czyli Sasquatch Sunset, reż. David i Nathan Zellner

Zapomnijcie o pierwszym segmencie 2001: Odysei kosmicznej – oto film o małpach, który robi piorunujące wrażenie! Sasquatch Sunset to efekt długoletniej fascynacji Zellnerów Wielką Stopą – to ich drugi film poświęcony temu stworzeniu! – który ma siłę zdolną wykurzyć publiczność z kina. Zachęcamy jednak do wytrwałości: nieczęsto zdarza się, by Jesse Eisenberg i Riley Keough zagrali wielkie małpy, zaspokajające wszelkiego rodzaju (naprawdę, wszelkiego!) potrzeby. Można się śmiać, można brzydzić, ale w tym szaleństwie jest metoda: opowiedzieć o charakterze naszej relacji z naturą. Jak napisało „Variety”: musisz to zobaczyć, żeby uwierzyć, że taki film w ogóle powstał.

Puknij się w łeb, albo Cuckoo, reż. Tilman Singer

Znów zaczniemy od Kubricka, bo trudno nie zacząć, gdy mowa o horrorze, którego akcja dzieje się w dziwacznym pensjonacie w sercu gór i lasów Bawarii. Tam, przymuszona przez ojca i macochę, przyjeżdża Gretchen (znakomita, znana z Euforii Hunter Schafer), by wkrótce, z nudów, przekory i potrzeby wyrwania się z tego odludzia, przyjąć propozycję pracy w ośrodku kierowanym przez pana Königa (wspaniały come back Dana Stevensa). Tak jak Jack Torrance z Lśnienia, zacznie wkrótce dostrzegać demoniczność hotelu i jego otoczenia: opustoszały nocną porą od czasu do czasu jest nawiedzany przez krzyk, jego goście nie mogą po zmroku wychodzić poza jego teren, a czasem nawet wymiotują bez powodu. Czy Gretchen postradała zmysły, czy naprawdę coś jest głęboko nie tak z tym rozkosznym, leśnym azylem?

Zabawki to poważna sprawa. Problemista, reż. Julio Torres

Wszyscy kochamy Tildę Swinton, nawet jako kolejną Monsterę, rozczochraną marszandkę wszelakiej sztuki nowoczesnej (zwłaszcza drogiej i spektakularnej). No, może oprócz jej nowego asystenta, który przetrwa wszystko, by spełnić swój zagrożony amerykański sen, zostać w Nowym Jorku i projektować zabawki. Julio Torres (pochodzący z Salwadoru komik i scenarzysta) upakował w tej odjechanej komedii wiele własnych emigranckich doświadczeń i przekuł je w szaleńczą filmową jazdę bez trzymanki, a do zagrania kolejnych potworów stojących na drodze młodego artysty stawiającego pierwsze kroki w nieludzkim środowisku namówił RZĘ, Isabellę Rossellini (jako narratorkę) i Gretę Lee a także Catalinę Saavedrę (aktorkę nieprofesjonalną, którą „odkrył” inny południowoamerykański żartowniś, Sebastián Silva i zatrudnił w Służącej). Takiej dozy surrealizmu, czarnego humoru i absurdu (jak choćby biurokratyczny system wizowy) i satyry nie pamiętam w amerykańskim wydaniu od czasu Brazil Terry’ego Gilliama. (opis: Ula Śniegowska)

Quentin Dupieux: absurdalne, czyli znakomite

Yannick to kolejny filmowy wybryk Quentina Dupieux, surrealisty i postmodernisty, autora Deerskin i Reality. Yannick nie może pogodzić się z tym, że wziął wolne, aby zobaczyć trzeciorzędną farsę. Do tego dotarcie do teatru zajęło mu w sumie godzinę. W końcu postanawia wstać i głośno wyrazić swoją frustrację. Pyskówka z czasem eskaluje w sytuację rodem z thrillera, takiego z grupą ludzi zamkniętą w jednym pomieszczeniu i pistoletem jako głównym rekwizytem.

Z kolei Daaaaaali! to perfekcyjnie skonstruowana błyskotka, która mogłaby być zaginionym dziełem samego Buñuela. Dupieux oddaje hołd słynnemu artyście w szkatułkowym, przezabawnym filmie o realizacji wywiadu-dokumentu. W rolę mistrza wciela się cała plejada znakomitych francuskich aktorów, zaś autor Mandibules rozkręca machinę absurdu, zmieniając wątki i myląc tropy, zamykając całość w przepysznym, autotematycznym filmie o wielkiej sztuce (i wielkim ego…). 

 
Patronem sekcji Nocne Szaleństwo jest Portal Immersja.