Wystawa poświęcona jest miejscu, które na mapie zbiorowej wyobraźni zajmuje globalna Północ. Wraz z artystami i artystkami poszukujemy tego miejsca na przecięciu szlaków migracyjnych, ekonomicznych dyskursów, procesów ekologicznych, egzystencjalnych doświadczeń, nowych mitów politycznych i starych rytuałów solarnych. Punktem orientacyjnym w tych poszukiwaniach jest figura polarnego Słońca, które rzuca zimne światło na obraz dzisiejszego świata, znajdującego się w toku symbolicznego przebiegunowania.
Wszyscy jesteśmy dziećmi jednego Słońca. To uniwersalny symbol i zwornik ziemskiej rzeczywistości. A jednak, choć Słońce jest jedno, istnieje zarazem wiele różnych słońc. Słońce, które żarzy się nad dramatycznie dotkniętymi przez zmiany klimatyczne obszarami dawnego, trzeciego świata, świeci inaczej od tego, w którego promieniach opalają się turyści w tropikalnych rajach wakacyjnych. W innym rytmie słońce wędruje po niebie globalnego Południa i globalnej Północy.
A symboliczne bieguny wyobrażeń o świecie zbliżają się do geograficznych biegunów Ziemi. Północ, niegdyś znajdująca się na zimnych i niegościnnych peryferiach cywilizacji, przesuwa się w stronę centrum dyskursu. W kategoriach politycznych i społecznych, postrzegana jest jako spełnienie marzeń o końcu historii zmierzającej do happy endu – finału, w którym zatriumfuje demokracja i prawa człowieka, poziom życia będzie stabilnie wysoki i zasilany czystą, odnawialną energią. Najbardziej wyrazistym ucieleśnieniem tej fantazji jest współczesna Skandynawia.
Na wyobrażenie końca historii jako happy endu, nakłada się jednak inna narracja o kresie dziejów – wizja katastrofy klimatycznej. Z obrazem globalnej Północy jako zimnego raju na Ziemi, kontrastuje zaś widmo Południa jako ziemskiego piekła nękanego upałem, polityczną niestabilnością, przemocą, oraz ubóstwem pogłębianym przez cenę, którą mieszkańcy tej strony świata muszą płacić za dobrobyt bogatej Północy.
Camilla Figenschou, To open, to see
Globalizacja obsadziła Północ w roli figury społeczno-ekonomicznej utopii. Jako strona świata, określana jest z kolei przez Słońce, które w czasie zimowego przesilenia nie wstaje znad horyzontu, a w czasie przesilenia letniego nie zachodzi nigdy. Na wystawie łączymy rożne wymiary Północy: solarny i społeczny, ekologiczny i egzystencjalny. Patrzymy w północne Słońce, przyglądając się jak jego promienie rysują pejzaż dzisiejszej rzeczywistości, a także kreślą scenariusze przyszłości.
artystki i artyści: Pasi Autio, Kuba Bąkowski, Ewa Einhorn & Jeuno JE Kim, Camilla Figenschou, AmélieLaurence Fortin, Zuza Golińska, Ane Hjort Guttu, Marja Helander, Salad Hilowle, Styrmir Örn Guðmundsson, Agnieszka Polska, Wiola Ujazdowka, Guido van der Werve
Kuratorzy: Ewa Szabłowska, Stach Szabłowski
Projektant scenografii: Fabien Lédé
Produkcja: Cezary Wicher
Koordynatorka produkcji: Monika Marciniak
Identyfikacja wizualna: Fabien Lédé, współpraca: Klementyna Epa
Współorganizator: BWA Wrocław
Wystawa zrealizowana dzięki wsparciu Funduszy Norweskich i EOG
Republika słońca
22.07–07.10.2022
otwarcie: piątek, 22.07.2022, godz. 19:30
galeria Studio BWA Wrocław
ul. Ruska 46a/301
godz. 12.00 – 20.00
oprowadzania kuratorskie: 25-29.07
Wydarzenie jest dofinansowane ze środków Mechanizmu Finansowego EOG oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
