„Takie lato”, reż. Denis Côté

Duszna atmosfera gorącego lata, odizolowany od świata domek nad jeziorem, a w nim trzy kobiety cierpiące na hiperseksualność. Brzmi jak prosty przepis na skandal? Niekoniecznie, oglądamy przecież film Denisa Côté, jednego z najbardziej nowohoryzontowych twórców współczesnego kina i mistrza w grze z oczekiwaniami widza. Kanadyjczyk z całą pewnością nie szuka prostych podniet ani tanich sensacji. Zamiast tego – kolejny raz w karierze – z fascynacją przygląda się jednostkom, które znalazły się na obrzeżach społeczeństwa. Co właściwie wyniknie ze spotkania nadpobudliwej Eugénie, prowokacyjnej Gaëlle i zamkniętej w sobie Léonie? Czy dziewczyny, które dzieli niemal wszystko, a łączy niecodzienna przypadłość, staną się dla siebie raczej przyjaciółkami czy rywalkami? Jaką rolę w ich życiu odegra eksperymentalna terapia, prowadzona pod nadzorem psycholożki i pracownika socjalnego? Côté nie spieszy się z udzieleniem odpowiedzi na te pytania, pozwalając widzom, by spróbowali przewidzieć przebieg wydarzeń, angażując w ten proces własne fobie, lęki oraz marzenia.