„Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela” na Nowych Horyzontach VOD
Najlepszy film wszech czasów według magazynu „Sight & Sound”. Jeden z najbardziej przejmujących filmów o kobiecej codzienności z zaskakującym plot twistem i opowieść, w której obieranie ziemniaków i uklepywanie kotleta urastają do rangi egzystencjalnego doświadczenia. Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela w reżyserii Chantal Akerman można od dziś oglądać na Nowych Horyzontach VOD.
Laura Mulvey, komentująca przełomowy wynik przeprowadzanego co dekadę rankingu najlepszych filmów wszech czasów, napisała o filmie, że „osiągnął szczyt na własnych zasadach i z uwzględnieniem własnych osiągnieć”. W tej opowieści o trzech dniach z życia belgijskiej pani domu „za pośrednictwem opresji kobiet Akerman zmienia kino – które tak często było przecież narzędziem tej opresji – w wyzwalającą moc”. Michał Oleszczyk w swoim podcaście nazwał Jeanne Dielman „hołdem dla niewidzialnej pracy kobiet i nieprawdopodobnym dokonaniem sztuki filmowej”, w którym Akerman „wymyśla kino na nowo”. Od dziś możecie sami i same przekonać się, jak ta historia zadziała na Was. Film Chantal Akerman jest dostępny wyłącznie na platformie Nowe Horyzonty VOD.
Piękna (domowa) praca?
Arcydzieło światowego kina, najbardziej znany film Chantal Akerman: spełniony i dojrzały, choć w 1975 roku jego autorka miała zaledwie 25 lat. Tytułowa Jeanne Dielman to uwięziona w kieracie domowej rutyny samotna matka, okazyjnie dorabiająca pracą seksualną, chowająca zdobyte w ten sposób pieniądze w wazie na zupę. Przedmioty codziennego użytku, podobnie jak banalne czynności, odgrywają tu kluczową rolę: to właśnie w tym filmie pojawiają się legendarne długie sceny obierania ziemniaków czy robienia sznycla. Akerman w duchu feminizmu drugiej fali zwróciła uwagę na niewidzialne dla kina gesty i pracę kobiet. Mam reputację trudnej, a to dlatego, że interesuje mnie codzienność i chcę ją pokazywać. Tymczasem ludzie chodzą do kina głównie po to, by od codzienności uciec – mówiła w 1982 roku. Kładła tym nacisk na to, byśmy zamiast „spędzać” na filmach czas, intensywnie odczuwali jego upływ. I to czas jest kolejnym ważnym bohaterem tego filmu. Ale ten manifest awangardowego kina i sztandarowe dzieło feminizmu ma też swój ukryty temat: jest nim życie po traumie Holocaustu. Grana przez Delphine Seyrig postać wzorowana jest na jednej z ciotek Chantal Akerman.