W ostatnim felietonie wybrałem dla państwa z programu tegorocznych Nowych Horyzontów dziesięć tytułów ciekawych dla każdego widza, a nie tylko dla filmowych maniaków. Tym razem będzie o moich wyborach subiektywnych, filmach wyszperanych na większych i mniejszych festiwalach, czyli o "moich nowohoryzontowych odkryciach".
To ogromny przywilej móc pokazywać bliskie mi filmy innym.
Arirang, reżyseria: Kim Ki-duk, Korea Płd.
To dzieło w pełni autorskie. Kim Ki-duk jest jednocześnie reżyserem, autorem scenariusza i dialogów, operatorem, montażystą, dźwiękowcem, producentem. Arirang to filmowy esej, którego bohaterem jest sam reżyser. Bardzo osobista, bezkompromisowa, medytacyjna opowieść o kinie, twórczości, ludzkiej naturze i pogodzeniu się z życiem takim, jakie jest.
Attenberg, reżyseria: Athina Rachel Tsangari, Grecja
Kryzys sprzyja kreatywności. Kino greckie ma obecnie swoje "pięć minut": w programie festiwalu pokażemy aż cztery nowe filmy z tego kraju. Bohaterką filmu Attenberg jest młoda dziewczyna, która mieszka z ojcem. Ponieważ ludzie wydają jej się dziwni i odpychający, zachowuje wobec nich dystans. Woli poznawać otoczenie poprzez piosenki zespołu Suicide, dokumenty o ssakach oraz lekcje wychowania seksualnego, które otrzymuje od swojej jedynej przyjaciółki.
Code Blue, reżyseria Urszula Antoniak, Holandia / Dania
Film Polki od lat mieszkającej w Holandii (jej debiut Nic osobistego, nagrodzony na festiwalu w Locarno, był niedawno w polskich kinach) należał do najciekawszych tytułów tegorocznego Cannes. Jest to radykalna i trudna w odbiorze, ale przemyślana, wyrazista i precyzyjnie - wręcz z chirurgiczną precyzją - zrealizowana opowieść o ważnych i intymnych sprawach: samotności, starości, fizyczności, seksualności i cielesności.
Dziewięć muz, reżyseria: John Akomfrah, Wlk. Brytania / Ghana
Osobna i innowacyjna estetyka prac Akomfraha sprawia, że jest jednym z najoryginalniejszych współczesnych twórców brytyjskich. Film jest polifoniczną epopeją opowiedzianą głosami zarówno znanych pisarzy, jak i anonimowych świadków, opisującą jedno z najbardziej nowoczesnych, a zarazem mitycznych doświadczeń - podróż, która nigdy się nie kończy.
Sodankylä Forever, reżyseria: Peter von Bagh, Finlandia
Fińskie miasteczko Sodankylä położone jest jeden stopień na północ od równoleżnika wyznaczającego koło podbiegunowe. Od 25 lat odbywa się tam Midnight Sun Film Festival, który dotychczas odwiedzili m.in.: Samuel Fuller, Jim Jarmusch, Krzysztof Kieślowski, Jerzy Skolimowski, Stanley Donen, Terry Gilliam, Francis Ford Coppola, Jerzy Kawalerowicz, Miloš Forman, Abbas Kiarostami czy Jafar Panahi. Każdemu z nich dyrektor festiwalu Peter von Bagh zadawał te same, elementarne pytania: o pierwszy seans filmowy, ulubione tytuły i przyszłość kina. Sodankylä Forever to utkana z ich odpowiedzi, trwająca ponad cztery godziny miłosna oda do dziesiątej muzy.
Taśma, reżyseria: Li Ning, Chiny
Filmowy autoportret Li Ninga - awangardowego wideo-artysty, choreografa i performera partyzanckiej grupy tanecznej, ale też męża, ojca i syna zmagającego się z chińską rzeczywistością czasów przemian. Taśma jest jego obsesyjnym wideodziennikiem: nerwowym, fragmentarycznym zapisem momentów z życia prywatnego, miejskich akcji, konfesyjnych wynurzeń i partyzanckiego street video - realizowanym przez ostatnich pięć lat.
Walk Away Renée, reżyseria: Jonathan Caouette, USA / Francja
W pokazywanym w tym roku w Cannes filmie reżyser, podobnie jak w Tarnation (Grad Prix Nowych Horyzontów 2005 ), używając kręconych przez siebie od lat materiałów filmowych i reżyserując sytuacje fikcyjne, powraca do wątków autobiograficznych i pokazuje swoich najbliższych, przede wszystkim chorą matkę. Ten ciekawy formalnie film stawia pytania na temat granic poświęcenia, istoty miłości i rzeczywistości, w której przyszło nam żyć.
Mam nadzieję, że moje odkrycia staną się również państwa odkryciami.
Roman Gutek
Gazeta Wyborcza Wrocław 11.07.2011