Nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem na ubiegłorocznym Berlinale film, który obok głośnego Drive My Car (nagrody w Cannes i oscarowy faworyt, będący adaptacją opowiadania Murakamiego), stał się przepustką do czołówki światowych filmowców dla Ryûsuke Hamaguchiego.

Bohaterki W pętli ryzyka i fantazji wciąż powracają: do zakończonego romansu, błędu z przeszłości, miasteczka, w którym przeżyły pierwszą miłość. Ale to także podróż ku narastającemu poczuciu niesamowitości, bo film, który zaczyna się jak klasyczna obyczajowa historia, niespiesznie przesuwa się w stronę science fiction. Hamaguchi kręci kołem fortuny z mistrzowską wprawą, a zrealizowane głównie we wnętrzach sceny są fenomenalnymi, zniuansowanymi portretami relacji. Błyskotliwym obserwacjom i dyskretnemu poczuciu humoru towarzyszy melancholia, która sprawia, że film staje się cichym westchnieniem nad naszą niedoskonałością.

Świetna passa kina azjatyckiego trwa – jeśli 2020 należał do Bonga Joon-ho, to 2022 będzie należał do Ryûsuke Hamaguchiego.