Jean Eustache filmuje swoją babcię, Odette Robert, która opowiada historię swojego życia: szczęśliwe dzieciństwo, śmierć matki, bolesną relację z teściową, spotkanie z mężem.
Opowiada o czwórce dzieci, które straciła, o chorobach, przeprowadzkach, o wstydzie i kłótniach. Mówi też o trosce o wnuka i prawnuka, którego dorastanie chciałaby oglądać jeszcze przez kilka lat.
Francuski reżyser (1938-1981). W połowie lat 50. przeprowadził się do Paryża. Uznawany za najbardziej konsekwentnego spadkobiercę Nowej Fali, przeszedł drogę typową dla wielu mistrzów tego nurtu – przygodę z kinem rozpoczął od współpracy z Cahiers du cinéma. Jego reżyserskim debiutem było złożone z dwóch nowel Złe wychowanie (1963). Miał na swoim koncie kilka filmów krótkometrażowych i dokumentów, utrzymanych głównie w stylistyce cinéma-vérité. Kilka miesięcy po poważnym wypadku popełnił samobójstwo.