Życie rodziny hodowców brzoskwiń w hiszpańskiej Katalonii zmienia się diametralnie, gdy umiera właściciel uprawianej przez nich ziemi a jego spadkobierca zamierza ją sprzedać.
Drugi film autorki Lato 1993 to rodzinna saga, w której ważną rolę odgrywają najmłodsi bohaterowie, czule portretowani przez reżyserkę. Bezduszny korporacyjny biznes, reprezentowany przez ziemskiego właściciela Pinyola, zderza się tutaj z portretem wielopokoleniowej rodziny farmerów, uprawiającej od pokoleń warzywa i owoce. Empatia i ciepło w prezentowaniu rolniczej rodziny Solé i jej poszczególnych członków to pean na cześć tradycyjnych wartości, płynących z codziennych, życiowych przyjemności. To kino społecznie zaangażowane, a przy tym autentyczne za sprawą występujących w filmie naturszczyków.