Ośmioletnia Nelly straciła właśnie swoją ukochaną babcię i pomaga rodzicom w sprzątaniu rodzinnego domu matki. Eksploruje okolice, w których jej mama, Marion, bawiła się w dzieciństwie i budowała domek na drzewie, znany z wielu opowieści. Pewnego dnia Nelly poznaje w lesie dziewczynkę w jej wieku, budującą domek na drzewie. Nowa znajoma ma na imię Marion.

Kameralna historia skupiająca się na emocjach i uczuciach matki i córki. Świat wewnętrzny kobiecych bohaterek miesza się tutaj z różnymi okresami z ich życia. Tworzone portrety psychologiczne, o powtarzalnych cechach i przymiotach, podkreślają nie tylko siłę więzi rodzinnych, ale też uniwersalną ciągłość losów ludzkich. O metaforyczności zdarzeń życiowych bohaterek świadczy wchodzenie córki w rolę matki i matki – w postać córki. Dziecięca wyobraźnia daje nam możliwość obserwacji spectrum przeżywania żałoby i straty, a także uwidacznia rozwój empatii u dziecka i dużą wrażliwość na ludzkie cierpienie. Film wpisuje się w nurt filmów o charakterze terapeutycznym, w którym nie tylko mamy obserwować emocje bohaterek, ale również odnajdywać je w sobie i oswajać.