Dziewczynka z kotem pokazuje smutny los odtrąconego, niekochanego dziecka i okrutny egoizm bezmyślnych rodziców. Ale to też film przesiąknięty absurdalnym, ostrym humorem i kiczem, który może przypaść do gustu sympatykom twórczości Wesa Andersona czy Todda Solondza.

W scenografii nostalgicznie wystylizowanej na początek lat 90. żyje dziewięcioletnia Aria, która desperacko pragnie miłości swoich rodziców. Ci właśnie rozstają się w atmosferze skandalu i pretensji. Każde z nich – rozwiązła, dekadencka matka pianistka i zakochany w sobie ojciec, gwiazdor kina – więcej uwagi poświęcają córkom z poprzednich związków i samym sobie. Dziewczynka miota się więc między apartamentami rodziców, nigdzie nie znajdując zrozumienia, czułości i stabilizacji, co tylko potęguje poczucie wyobcowania. 

Reżyserka Asia Argento zapewnia, że, mimo wielu podobieństw, Dziewczynka z kotem nie jest dziełem autobiograficznym.