Film nagrodzonego Oscarem László Nemesa (Syn Szawła) to wycieczka do Budapesztu u progu XX wieku, po którym oprowadza nas młodziutka Irisz, starająca się rozwikłać zagadkę z przeszłości.

Dziewczyna szuka zaginionego brata, ale też odpowiedzi na pytania o własną tożsamość. Błądzi, zapuszcza się w zaułki i ślepe uliczki, odkrywa wnętrza eleganckich sklepów, pałaców, ale też kryjówki anarchistów i nędzne robotnicze klitki. Oto świat technologicznego triumfu i cywilizacyjnego zacofania, luksusu i niepokoju. Niesłychanie sugestywna aura apokalipsy, tytułowego “schyłku dnia”, przypomina, że nic nie trwa wiecznie, że dzisiejsze stolice to jutrzejsze peryferie, że historia wcale nie dobiegła końca. Nostalgiczny, skąpany w dogorywającym świetle – i bardzo głośno bijący na alarm, film węgierskiego reżysera to nie tyle podróż w przeszłość, ale przede wszystkim requiem dla naszego świata. Perfekcyjna mieszanka kryminału, thrillera i kina kostiumowego. Zachwycający wizualnie portret Europy na „beczce prochu” – tuż przed wybuchem I wojny światowej.