W Nocy świętego Wawrzyńca bracia Taviani po raz kolejny wracają do czasów wojny, w fikcyjną opowieść wplatając historyczne fakty i własne traumatyczne wspomnienia. W 1944 roku Niemcy powoli wycofują się z okupowanych Włoch w obawie przed amerykańską armią, lecz zostawiają za sobą śmierć i zgliszcza. Mieszkańcom jednego z miasteczek nakazują zgromadzenie się w lokalnym kościele, gdzie mają być rzekomo bezpieczni. Część postanawia zaufać Niemcom, pozostali uciekają do lasu, szukając nadciągających wojsk aliantów, a jeszcze inni, w czarnych koszulach, wierni Mussoliniemu, zaczynają polowanie na sąsiadów. Bracia Taviani – współpracując m.in. z wybitnym scenarzystą Toninem Guerrą – pokazują wydarzenia przede wszystkim z perspektywy sześcioletniej dziewczynki, łącząc wojenny koszmar z realizmem magicznym, okrucieństwo z halucynacją, a jednocześnie szukając czarnego humoru nawet w tragicznych momentach. Scenografia jest magiczna niczym szekspirowski las, a opowieść ma w sobie coś z folkloru i legendy – pisała Pauline Kael w recenzji dla „The New Yorkera”. Po latach Noc… można czytać nie tylko jako wspomnienie czasów wojny, lecz również ostrzeżenie dla kolejnych pokoleń: oglądana dziś finałowa krwawa konfrontacja zwaśnionych stron budzi jeszcze większy smutek i niepokój.