Idę o zakład, że historię o Dawidzie i Goliacie opowiadano już wiele razy, ale nieczęsto w konwencji slapsticku. Właśnie na takie rozwiązanie odważyła się Ewa Japola, która w jednym narożniku ustawiła mogącego liczyć tylko na własny entuzjazm i spryt chłopca Jerzyka, a w drugim – uzbrojonego w przywołujący do porządku gwizdek, krzepkiego Kucharza. Pozornie stawka tego nierównego pojedynku dotyczy zmuszenia Jerzyka do zjedzenia nieapetycznie wyglądającej porcji buraków, ale wszyscy wiemy, że tak naprawdę chodzi o coś więcej. Chłopiec walczy nie tylko o własną wolność kulinarną, lecz – z szelmowskim, anarchistycznym wdziękiem – reprezentuje nas wszystkich w starciu z tępą siłą stojącą na straży absurdalnych reguł i nakazów.