Legendarny, punkowo-queerowy obraz społecznej apokalipsy zrealizowany przez Dereka Jarmana, jednego z najbardziej wizjonerskich reżyserów. Królowa Elżbieta I rusza w podróż w przyszłość i przybywa do Londynu końca lat 70. XX wieku. W tej drugiej epoce elżbietańskiej – rok 1977 to czas srebrnego jubileuszu Elżbiety II – widzi miasto upadłe i pogrążone w chaosie walk ulicznych. „Koronę” reprezentuje teraz magnat medialny, niejaki Borgia, tymczasem w świecie undergroundu sama siebie intronizuje Bod, szefowa punkowego gangu kobiet. Jubileusz wykorzystuje estetykę punku, a jednocześnie krytykuje ten nurt, przyjmując perspektywę queerową. Jarman nie buduje zwartej fabuły, przestylizowuje i odrealnia kadry, jego postaci nie rozmawiają, a wygłaszają kwestie. Film zagęszcza się w splot metafor komentujących powiązania między kapitalizmem, faszyzmem i zaniedbaniem społecznym. Punk jest nie tyle rebelią, ile ślepą, przemocową reakcją, którą łatwo jest kupić i sprzedać jak kolejny dochodowy produkt. Poza stałymi współpracownikami Jarmana pojawiają się tu ikony ówczesnej sceny punka i queer: Jordan, Orlando, Siouxsie Siouxs, Adam Ant, Wayne County czy The Slits.