Je*ać chłopaków, którzy pracują w kinie! – wykrzykuje w pewnym momencie Agata z Jak się odkochać. Nawet jeśli niżej podpisany poczuł się tą deklaracją nieco dotknięty, jest w stanie ją zrozumieć. Bohaterka filmu Varvary Zarytskiej przeżywa bowiem bolesne rozstanie i sięgając do zakamarków własnej pamięci oraz archiwaliów utrwalonych za pomocą kamery – desperacko próbuje zrekonstruować przyczyny uczuciowej klęski. Reżyserka towarzyszy Agacie w tych wysiłkach, a jednocześnie prowadzi własne poszukiwania formalne, łącząc elementy mockumentu, filmowego eseju i czegoś w rodzaju Fragmentów dyskursu miłosnego Rolanda Barthes'a przepisanych na knajacko-liryczny język Doroty Masłowskiej.