Larry Kramer kocha i nienawidzi

Do września 1991 roku w USA zmarło na AIDS ponad 150 tysięcy osób. Praktycznie od początku lat 80. XX wieku ludzie „znikali” dziesiątkowani przez tajemniczą chorobę. Zanim wymyślono nazwę AIDS, używano określeń „gejowskie zespoły chorobowe”, „gejowski rak”. Chorych traktowano jak trędowatych – odmawiano im opieki, wyrzucano z domów, podpalano ich mieszkania i pozwalano im umierać w cierpieniach. Walka o godność i honor osób zakażonych była początkiem nowego zjednoczenia ruchu LGBTQ i stworzenia organizacji Act Up! Najbardziej radykalnym i bezwzględnym głosem ruchu był Larry Kramer. Dokument Jean Carlomusto nie jest „grzeczną” biografią jednego z najważniejszych aktywistów gejowskich walczących o prawa chorych. Kramer na samym początku swojej kariery jako scenarzysta i pisarz był przeciwny organizacjom gejowskim. Traktowano go wręcz jak zdrajcę (kontrowersyjna powieść Pedały). Jego bunt wywołała plaga i powszechna zgoda na śmierć niewinnych obywateli. Larry Kramer kocha i nienawidzi warto potraktować jako filmową kronikę epidemii, którą politycy, media i społeczeństwo woleli przemilczeć. Mike Hale z „The New York Times” pisał: Od pierwszej sceny, w której wściekły Kramer krzyczy:«Plaga! Plaga!», do pozornie odległych obrazów wycieńczonych chorych na AIDS, film jest surowym przypomnieniem tego, jak inaczej było jeszcze dwie dekady temu.