H.

Dwie kobiety z niewielkiego miasteczka Troy, obie mają na imię Helen. Żadna nie wie o istnieniu drugiej, ale ich życia w szczególny sposób ze sobą współgrają. Pierwsza z nich, starsza pani po sześćdziesiątce, od lat żyje u boku zmęczonego nią męża. Jej egzystencję wypełnia obsesyjna krzątanina wokół wyimaginowanego „dziecka” – lalki-noworodka. Druga Helen to trzydziestoparoletnia ambitna artystka, spodziewająca się dziecka ze swoim partnerem – zarówno życiowym, jak i zawodowym. Kiedy Troy stanie się sceną niewyjaśnionych wypadków, których zwieńczeniem będzie eksplozja meteorytu, dziwna moc tych zdarzeń radykalnie odmieni życie obu kobiet. Attieh i Garcia, odwołując się do greckiego mitu o Helenie Trojańskiej, budują współczesną, niepokojącą przypowieść o szaleństwie, macierzyństwie i samooszukiwaniu się. Senny rytm narracji, sugestywny pejzaż dźwiękowy i pozostawienie wielu wątków niedopowiedzianych sprawiają, że H. to film hipnotyzujący, o wyraźnej sile oddziaływania.