Fenomen britpopowej grupy Pulp rozłożony na czynniki pierwsze. Florian Habicht (Love Story, 12. NH) pokazuje zespół w przededniu pożegnalnego koncertu w rodzinnym Sheffield. Grupa rozpadła się po cichu po nagraniu płyty We Love Life. Na występ, który ma być długo oczekiwaną kropką nad i, czeka całe miasto, choć w Sheffield komplementami łatwo się nie szafuje. W najlepszym wypadku można usłyszeć: w porządku. Do miasta zjeżdża też masa fanów z różnych zakątków świata, żeby zobaczyć po raz ostatni, a może i pierwszy, miotającego się na scenie Jarvisa Cockera. Zwykłym ludziom reżyser poświęca tyle samo uwagi, co gwiazdom, stąd też podtytuł filmu – o życiu, śmierci i supermarketach. W Sheffield Pulp to instytucja, a teksty piosenek znają wszyscy: sprzedawca z targu rybnego, kioskarz, starsze panie z chóru i dzieci ze szkoły. Habicht skupia się na relacji między gwiazdami i ich fanami, a także na roli muzyki w tworzeniu zbiorowych marzeń.
Ewa Szabłowska
Reżyser i artysta sztuk wizualnych. Urodził się w Berlinie w 1975 roku, ale dorastał w Nowej Zelandii. Po ukończeniu Elam School of Fine Arts w Auckland nakręcił jedne z najbardziej oryginalnych nowozelandzkich filmów ostatniej dekady: Woodenhead – musical inspirowany bajką braci Grimm, obsypany nagrodami Kaikohe Demolition oraz zawieszone między fikcją a dokumentem eksperymenty Rubbings from a Live Man i Land of the Long White Cloud.
2000 Liebestraume
2003 Woodenhead
2004 Kaikohe Demolition
2008 Rubbings from a Live Man
2009 Land of the Long White Cloud
2011 Love Story
2014 Pulp: film o życiu, śmierci i supermarketach / Pulp: a Film about Life, Death and Supermarkets