Szamanka

Maria Schneider po występie w Ostatnim tangu w Paryżu sterane nerwy leczyła narkotykami, Iwona Petry po Szamance zmagała się z depresją; ta pierwsza nie zrezygnowała z aktorskiej kariery, druga praktycznie zniknęła z życia publicznego. Ich historie mają wspólny mianownik – dwie atrakcyjne dziewczyny bez większego doświadczenia, występ u poważanego reżysera i dużo golizny. Zarzucano Andrzejowi Żuławskiemu cyniczną eksploatację aktorki, lecz on sam podobne rewelacje zbywał, mówiąc: One wszystkie się skarżą, ale ja powtarzam: nikt im nie każe. Petry zgodziła się przyjąć rolę, nie mając większej świadomości, jakie spustoszenie wyrządzi w niej udział w tym kontrowersyjnym, przesyconym seksem filmie. Z dzisiejszej perspektywy znaczenia jej kreacji nadaje właśnie ów pozafilmowy kontekst.