Artysta

Artysta nie jest, jak mówi się aż nazbyt często, roztańczonym epitafium dla epoki kina niemego, przeciwnie – to upajający, kokieteryjny list miłosny adresowany do dawnego Hollywoodu, tego niby minionego, a przecież nadal tak żywego. Hazanavicius nieprzypadkowo wybrał konwencję melodramatu i naszpikował swój film nawiązaniami, cytatami i metaforami czytelnymi dla zapalonych kinomanów – Artysta to dzieło konsekwentne, samoświadome i autotematyczne. Żadna tam wydmuszka czy kserokopia, ale obraz śmiało podejmujący jeden z najsłynniejszych tematów amerykańskiej (i nie tylko!) kinematografii, temat wielkiej, melodramatycznej miłości. To, wbrew pozorom, nie forma, ale urzekająca treść, opowiedziana przez Hazanaviciusa historia, stanowi o jego niebagatelnej wartości.